Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

η διά-δραση του διαδραστικού προκαλεί αντί-δραση


Εφαρμόζουμε στη τάξη διδακτικές παρεμβάσεις και χρησιμοποιούμε συνεχώς τις δυνατότητες του διαδραστικού πίνακα.
Τα παιδιά εκφράζουν την άποψη (σε κάποιου είδους εσωτερική-διαμορφωτική αξιολόγηση της προσπάθειας) ότι η διδακτική παρέμβαση με αξιοποίηση του διαδραστικού πίνακα, συνιστά ένα ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στην παραδοσιακή διδασκαλία και στην διδασκαλία στο εργαστήριο Πληροφορικής.
Εκεί οι μαθητές/-τριες δουλεύουν σε ομάδες, χρησιμοποιούν τον υπολογιστή ως αποκλειστικό μέσο μάθησης και απαιτείται μεγάλος βαθμός αυτενέργειας από μέρους τους.
Τα παιδιά, επίσης, αποτιμούν ότι ο διαδραστικός πίνακας τους επιτρέπει να έχουν πληρέστερη εικόνα για τα γεγονότα, περισσότερες και ποικίλου περιεχομένου πληροφορίες (εικόνες, βίντεο, φωτογραφίες, χάρτες) και ότι με τον τρόπο αυτό εμπεδώνουν αποτελεσματικότερα τα διδασκόμενα γεγονότα του γνωστικού αντικειμένου. Προτιμούν, δηλαδή, τη διδασκαλία από τον καθηγητή, με εμπλουτισμό όμως του μαθήματος με πολυτροπικά μέσα και χρήση του διαδραστικού πίνακα.

Βιώνουμε την έσχατη πλέον ανάγκη ανόρθωσης της παιδείας... δια στόματος Εμ. Κριαρά


Ρωτήθηκε τον Ιούλιο του 2009 ο ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, Εμμανουήλ Κριαράς, από τη Βίκυ Χαρισοπούλου αν

"η οικονομική κρίση συνάδει με την κοινωνική- αυτή που λέμε αξιών; Είναι προϊόν η μία της άλλης ή απλώς συνυπάρχουν με κοινή προέλευση, παράλληλη έκφραση και αδιέξοδο αποτέλεσμα;"
και απάντησε:
"Η κατάσταση είναι άσχημη από κάθε άποψη. Είναι πολύ πιο εντυπωσιακή βέβαια αυτή που λέμε οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της είναι τραγικές, αλλά- επιτρέψτε μου- είναι τραγικότερες οι επιπτώσεις της άλλης κρίσης, αυτής της λεγόμενης κοινωνικής. Αυτοκαταδιωκόμεθα άπαντες. Υπάρχει γενικώς μια ανισορροπία. Διάγει κρίση η πολιτική ζωή, διάγει κρίση η Παιδεία, η Δικαιοσύνη- έννοιες πρωταρχικές... Όσον αφορά το αμιγώς οικονομικό φαινόμενο, δεν είμαι ίσως αρμόδιος να δώσω λύσεις. Έζησα και το κραχ του ΄29 αλλά ήταν αλλιώς τότε... Τώρα είναι διαφορετικά. Συνδυάζεται με την παγκοσμιοποίηση. Το κοινωνικό λοιπόν πρόβλημα είναι προϊόν της ευημερίας. Προϋπάρχει λοιπόν της οικονομικής κρίσης. Αυτό που ζούμε τώρα θα προτιμούσα να μην το είχα προλάβει, να μην το είχα ζήσει".

και αναφορικά με την κρίση και την έλλειψη παιδείας:
"Παλαιότερα υποστηρίζατε ότι το μέλλον της ανθρωπότητας είναι ο σοσιαλισμός. Εξακολουθεί να παραμένει όραμα και στόχος σας;"

"Εξακολουθώ να το πιστεύω. Η λύση θα έρθει- εγώ δεν θα το προλάβω, ούτε την ανόρθωση της παιδείας που θα πρέπει να προηγηθεί, θα προλάβω. Δεν μ΄ ενδιαφέρει πλέον η πολιτική με τον τρόπο που ασκείται. Η πολιτική μας ζωή οδηγείται σε συντηρητισμό κι αμφιβάλλω αν θα μπορέσει σύντομα να ανακάμψει. Είναι η κρίση σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδείας. Δεν τιμώνται πλέον οι αξίες. Βιώνουμε την έσχατη πλέον ανάγκη ανόρθωσης της παιδείας. Είναι όμως η υλιστική κατεύθυνση της παιδείας. Με την τεχνολογία τα ανθρωπιστικά γράμματα υποτιμούνται κι έτσι δημιουργείται μια ανισορροπία... Η αρχή είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ. Ένας λαός προάγεται όταν έχει προηγμένη παιδεία. Αν όμως οι ανάξιοι επιπλέουν σ΄ όλους τους τομείς και κυρίως σ΄ αυτούς της πολιτικής... Πρέπει να υπερνικήσουμε την τάση αυτή. Το αποτέλεσμα είναι η δυσπιστία όλων...

Ο υλισμός είναι που σκότωσε το όραμα. Κι ο υλισμός είναι που διδάσκεται από γονείς και δασκάλους. Όλα γίνονται με στόχο την εξασφάλιση παχυλού κέρδους".

διαβάστε όλο το άρθρο καθώς και τις απόψεις του καθηγητή Κριαρά "για τον έρωτα ως αντίδοτο του θανάτου" στα Νέα