Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Διδάσκω “απεργώντας” ή απεργώ διδάσκοντας ;

Μια πρόσφατη δημοσίευση με τον τίτλο “Δώστε αξία στον ρόλο του δασκάλου (http://www.nooz.gr/ ) με έβαλε για μια ακόμη φορά σε σκέψεις και προβληματισμό σε συσχετισμό με την παρούσα οικονομικοκοινωνική συγκυρία.
Ο συντάκτης του κειμένου διαπιστώνει για τους εκπαιδευτικούς: “Συχνά τους αμφισβητούμε και κατακρίνουμε τις συμπεριφορές τους. Άλλες πάλι φορές τους ζηλεύουμε και επιζητούμε να είμαστε στη θέση τους. Το σίγουρο είναι ότι οι δάσκαλοι είναι οι άνθρωποι που εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας για πολλές ώρες και είναι σε θέση να τα βοηθήσουν, να τα καθοδηγήσουν και να τα επιμορφώσουν για ένα καλύτερο αύριο”.
Και εδώ έρχεται ο προβληματισμός αναφορικά με την εντύπωση της κοινής γνώμης για το επάγγελμα του εκπαιδευτικού τώρα ειδικότερα που η οικονομική κρίση έβαλε στο μικροσκόπιο τις αποδοχές των πολλαπλώς πληττόμενων δημοσίων υπαλλήλων. Δεν λείπουν οι φωνές που θεωρούν πως οι αποδοχές των εκπαιδευτικών είναι μεγάλες σχετικά με το χρόνο απασχόλησης, τις σχολικές αργίες και πολλά ακόμη που με σχηματικό και κατάφωτα άδικο και εξισωτικό τρόπο καταλογίζουν στους εκπαιδευτικούς διάφορες κοινωνικές ομάδες, ιδίως εκείνες των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Πρώτιστη ευθύνη για αυτή την “εικόνα” έχουμε –εκτιμώ-οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί που απαξιώνουμε το επάγγελμα μας μέσα από την αδυναμία να προβάλουμε και να υποστηρίξουμε την ιδιαίτερη φύση της δουλειάς μας, τις δυσκολίες που προκύπτουν από τη βιωματική και διαδραστική σχέση με τους/τις μαθητές/-τριές μας, την ανάγκη να ανταπεξέλθουμε στις διδακτικές, γνωστικές ανάγκες και δεξιότητες της νέας γενιάς, να επικαιροποιούμε τις γνώσεις και τα επαγγελματικά εφόδιά μας, να προσπαθούμε να ανταπεξέλθουμε σε οικονομικές συγκυρίες και καθημερινές δυσκολίες και να νοηματοδοτούμε αυτό που αποτελεί λειτούργημα και όχι απλώς βιοποριστικό άθλο.
Παρασυρόμενοι ενίοτε από τις επιταγές των συνδικαλιστικών φορέων δεν αντιστεκόμαστε στον “επίσημο” λόγο που εκείνοι προφέρουν,  υποδηλώνοντας με τον τρόπο αυτό, άτυπα συναίνεση και αποδοχή. Δεν σεβόμαστε το σχολικό χρόνο ως χρόνο αποκλειστικά διδασκαλίας και μάθησης και παραβιάζουμε τα όρια μεταξύ παράπλευρης επαγγελματικής δραστηριότητας ποικίλης μορφής (επιμόρφωση, ενημέρωση, άσκηση εκλογικού δικαιώματος) και διδακτικού ωραρίου.
Πολλές φορές αυτή η παρέκκλιση μας “προσφέρεται” ως αντίδωρο της συνδικαλιστικής δράσης των αιρετών εκπροσώπων μας και εμείς άσκεπτα συγχέουμε τους πραγματικούς στόχους του  ρόλου των αιρετών αρχόντων μας (οι οποίοι επιπρόσθετα για αυτή τους την ενασχόληση δικαιούνται και μείωση διδακτικού ωραρίου).
Αδράνεια από τη μεριά των εκπαιδευτικών και τήρηση της πεπατημένης συνδικαλιστικής τακτικής οδηγεί εδώ και χρόνια στην επανάληψη των ίδιων δεδομένων στο χώρο της εκπαίδευσης. Κελεύσματα για μαζική δράση σε κοινή συμπόρευση και απεργιακές κινητοποιήσεις με ΑΔΕΔΥ και άλλους φορείς... σαν να είμαστε μονάδες που στόχο έχουν με την αποχή από τα εργασιακά τους καθήκοντα απλώς να αυξήσουν τα ποσοστά που ανακοινώνονται στα δελτία ειδήσεων.
Αναρωτιέται λοιπόν μεγαλόφωνα κανείς με αφορμή τις κατά καιρούς εξαγγελόμενες απεργίες (από την ΟΛΜΕ και τις κατά τόπους ΕΛΜΕ):

v                 προσδιορίσαμε τα κοινά προβλήματα με τις άλλες διαμαρτυρόμενες επαγγελματικές ομάδες;
v                 προβλήθηκαν με επιχειρήματα, στοιχεία, νούμερα και συγκριτικά δεδομένα τα εργασιακά προβλήματα και οι ιδιαιτερότητες του κλάδου των εκπαιδευτικών;
v                 η στέρηση του δημόσιου αγαθού της μάθησης από τα παιδιά μας συνάδει με την εικόνα του δημόσιου λειτουργού που ευαγγελιζόμαστε;
v                 ο αντίκτυπος της απεργίας άλλων επαγγελματικών ομάδων (καθαριότητα, δήμοι, μέσα μεταφοράς, δημόσιες υπηρεσίες, τελωνεία, εφορίες, ταξί κτλ.) στοχεύει μέσω της δυσφορίας των πολιτών για την αναστάτωση της καθημερινότητάς τους να μεταφέρει το μήνυμα της διαμαρτυρόμενης επαγγελματικής τάξης. Η δυσφορία των οικογενειών των μαθητών/-τριών που στερούνται το δημόσιο αγαθό της μάθησης έχει κανείς την εντύπωση ότι  “μεταφράζεται” σε μήνυμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης από το  κοινωνικό σύνολο;
Τι να απαντήσει άραγε κανείς στα παιδιά που όταν τους ρωτάει κάποιος γιατί απεργούν οι δάσκαλοί τους,  απαντούν ότι ποτέ κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τους εξηγήσει το λόγο για τον οποίο, προς μεγάλη τους βέβαια χαρά-άλλη μεγάλη αποτυχία της εκπαίδευσης- χάνουν τα μαθήματά τους.

Η μόρφωση των παιδιών είναι αξία ανεκτίμητη και το δικαίωμα της δίκαιης αντίδρασης έχει πολλούς τρόπους να προβληθεί χωρίς επιζήμιες συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο και ιδιαίτερα τη νεολαία.
Η ενημέρωση της κοινής γνώμης θα καταστούσε τον κόσμο βοηθό και συμπαραστάτη στις αληθινές πραγματικά ανησυχίες για το μέλλον της εκπαίδευσης των παιδιών μας. Και αυτό το μέλλον αναμφισβήτητα απαιτεί έναν εκπαιδευτικό που να αμείβεται αξιοπρεπώς, απολαμβάνοντας την κοινωνική αποδοχή μέσα από την αναγνώριση της προσωπικής του αξίας και της επαγγελματικής του επάρκειας. Η αξιολόγηση αυτή πρωτίστως ξεκινά από τον προσωπικό σεβασμό και την αυτοεκτίμηση και συνακόλουθα και όλου του σχολικού περιβάλλοντος που περιλαμβάνει τους/τις μαθητές/-τριες και τις οικογένειές τους.

Προβάλει λοιπόν ουσιαστικό και όχι ρητορικό το ερώτημα: Διδάσκω την κοινή γνώμη απεργώντας ή “απεργώ” με εναλλακτικούς τρόπους και μέσα, διδάσκοντας αυτό που ορκίστηκα ότι θα υπηρετώ;

Υστ. 1. και για να μην θεωρηθεί η παράθεση των σκέψεων εκ του πονηρού “τέχνασμα” αποφυγής της οικονομικής αιμορραγίας λόγω απεργίας (όχι ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελεί πια πολυτέλεια για τους περισσότερους εκπαιδευτικούς στις μέρες αυτές των ισχνών αποδοχών), να σπεύσω να προσθέσω ότι για όσους η απώλεια των χρημάτων της απεργίας δεν είναι τόσο σημαντική προτεραιότητα, υπάρχουν τραπεζικοί λογαριασμοί ενίσχυσης παιδιών και οικογενειών που έχουν ανάγκη. Όπως πχ. ο λογαριασμός για τα δύο ορφανά παιδιά στον Έβρο και ο λογαριασμός για τα παιδιά των δύο εκπαιδευτικών που έπεσαν θύματα τροχαίου δυστυχήματος στις Σέρρες,  εξαιτίας κακής συγκυρίας στην αναγκαστική καθημερινή μετακίνησή τους  (στάθηκε αδύνατο να πάρουν απόσπαση τη φετινή χρονιά).
Υστ. 2. και για να μην νομίσει κανείς ότι επιθυμώ να γίνω “χαλίφης στη θέση του χαλίφη”, το περιεχόμενο των σκέψεων μου δεν καθοδηγείται από κανενός είδους αντιδικία με τους αιρετούς εκπροσώπους μας ούτε αποσκοπεί στη στοχοποίησή τους.

Η δημόσια έκφραση γνώμης συνιστά απλώς για μένα ένα από τους εναλλακτικούς τρόπους που ανέφερα προηγούμενα ....για το άλλο θέμα δηλ. τη δουλειά και την καθημερινή αναγνώριση στην τάξη, ξέρω πως θέλει δουλειά πολύ και κόπο και μεράκι. Αυτό κανένα μεσοπρόθεσμο και καμιά πολιτική ηγεσία δεν μπορεί –αν δεν το επιτρέψουμε-να μας το στερήσει.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Από τις Σέρρες... στο CERN


Διαβάζουμε στο nooz.gr
Την ευκαιρία να δούνε από κοντά το μεγαλύτερο Ερευνητικό Κέντρο της Ευρώπης, το CERN, στη Γενεύη, είχαν σαράντα σερραίοι μαθητές του 4ου Γενικού Λυκείου Σερρών και πέντε εκπαιδευτικοί που τους συνόδευαν.

Το ταξίδι των μαθητών στο CERN στην Ελβετία διήρκεσε από τις 2 έως τις 8 Οκτωβρίου, και έγινε μετά από δική τους πρωτοβουλία να αποστείλουν αίτηση επίσκεψης στο ερευνητικό κέντρο, η οποία έγινε αποδεκτή.

«Ήταν μία συγκλονιστική εμπειρία για τους μαθητές του 4ου Λυκείου Σερρών αλλά και τους καθηγητές που τους συνόδευαν» επισημαίνει μεταξύ άλλων ένας εκ των συνοδών καθηγητών και εμπνευστής της ιδέας της επισκέψεως στο CERN, Μανώλης Αλιπράντης, ο οποίος προσθέτει ότι «οι μαθητές, πολλοί εκ των οποίων δεν είχαν επισκεφθεί ποτέ μία ευρωπαϊκή χώρα, έμειναν έκπληκτοι όταν βρέθηκαν στο μεγαλύτερο πειραματικό κέντρο ερευνών σωματιδιακής φυσικής στον κόσμο»

Μαθητές και συνοδοί καθηγητές, οι οποίοι ταξίδευαν δύο μέρες μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους, είχαν την ευκαιρία όχι μόνο να ξεναγηθούν και να δούνε από κοντά τον μεγαλύτερο επιταχυντή του κόσμου τον πελώριο Super Proton Synchroton (SPS), αλλά και να συμμετέχουν σε πειράματα επιστημόνων.
Κατά την άφιξή τους στο CERN τους περίμεναν έλληνες επιστήμονες, οι οποίοι ιδιαίτερα συγκινημένοι τους ξενάγησαν στο CERN , ενώ παράλληλα στο πειραματικό εργαστήριο, το γνωστό «Μικρόκοσμο» τους έδωσαν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε εργαστήρια και διαδραστικά πειράματα.

«Τους λύθηκαν πολλές απορίες για τη δημιουργία του σύμπαντος» λέει ο καθηγητής φυσικής κ. Αλιμπράντης και επισημαίνει «το σημαντικότερο είναι πως οι μαθητές έζησαν για πρώτη φορά τη σημασία της ομαδικότητας και του κοινού στόχου που έχουν οι χιλιάδες επιστήμονες που εργάζονται στο CERN.

«Η δική τους πρωτοβουλία αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση σε όλο τον μαθητικό και εκπαιδευτικό κόσμο» τόνισε ο Διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Σερρών Δρ. Γεώργιος Δ. Μπουλάκης. Τα έξοδα του επιμορφωτικού αυτού ταξιδιού τα οποία ανερχόταν στα 442 ευρώ το άτομο, τα κάλυψαν οι ίδιοι οι μαθητές με τη συμμετοχή του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 4ου Λυκείου, χωρίς την οικονομική συμμετοχή οποιοδήποτε εμπλεκόμενου φορέα.
To CERN (Organisation Europeenne pour la Recherche Nucleaire (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών), ιδρύθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας το 1954, από 12 ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα και θεωρείται από τους πρώτους οργανισμούς της διευρωπαϊκής ένωσης και συνεργασίας.

Βασικό αντικείμενο ερευνών του CERN είναι τα στοιχειώδη σωματίδια, οι δομικοί λίθοι που απαρτίζουν την ύλη καθώς και οι δυνάμεις που τα διέπουν.

Το έργο του CERN είναι η αποκορύφωση της επιστήμης, η διερεύνηση των πλέον θεμελιωδών ερωτημάτων για τη Φύση: Τι είναι η ύλη; Από πού προέρχεται; Πως συγκρατείται για να σχηματίσει άστρα, πλανήτες και ανθρώπινα όντα;

Η κύρια λειτουργία του αφορά την παροχή επιταχυντών σωματιδίων και άλλων υλικοτεχνικών υποδομών που χρειάζονται για την πειραματική έρευνα στο πεδίο της φυσικής υψηλών ενεργειών.

Στο CERN λειτουργούν πολλοί επιταχυντές, ένας εκ των οποίων είναι ο πελώριος Super Proton Synchroton (SPS), ο οποίος διαθέτει υπόγεια σήραγγα 7 χιλιομέτρων που επιτρέπει στα πρωτόνια να επιταχύνονται στα 400 GeV, δηλαδή σε πολύ υψηλές ενέργειες.

Το ανθρώπινο δυναμικό στο CERN απαρτίζεται από περισσοτέρους από 3.000 μόνιμους εργαζόμενους, καθώς και περίπου 6.500 επιστήμονες και μηχανικούς που εκπροσωπούν 500 πανεπιστήμια και 80 διαφορετικές εθνικότητες.

Βρίσκεται δυτικά της Γενεύης, στα σύνορα Ελβετίας και Γαλλίας. Σήμερα, απαρτίζεται όχι μόνο από τα κράτη-μέλη της ΕΕ που είναι τα βασικά μέλη, αλλά ταυτόχρονα συμμετέχουν ενεργά οι ΗΠΑ, Ινδία, Ισραήλ, Ρωσία, Ιαπωνία, Τουρκία και η UNESCO.

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όλους, εκπαιδευτικούς και μαθητές/-τριες για την εξαιρετική πρωτοβουλία και την τόσο παιδαγωγικά ωφέλιμη εμπειρία για την εκπαιδευτική κοινότητα του 4ου Εν. Λυκείου που έφερε την πόλη των Σερρών στο προσκήνιο της επικαιρότητας με αξιέπαινο τρόπο.