Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Εδώ ο κόσμος χάνεται....οι Real Housewives μας μάραναν!

Παρασκευή βράδυ, με αναστεναγμό ανακούφισης για την εργάσιμη εβδομάδα που έφτασε στο τέλος της, με προσδοκία για ξεκούραση και ηρεμία μέσα στο επικείμενο Σαββατοκύριακο, αποφασίζεις να περάσεις ένα ήσυχο οικογενειακό βράδυ και να αναζητήσεις στην τηλεόραση κάποια ταινία καθώς δεν καραδοκεί την επόμενη μέρα το πιεστικό πρωινό ξύπνημα.
Στην περιήγηση με το τηλεκοντρόλ ανά χείρας, πέφτεις πάνω στην πρεμιέρα του νέου «ριάλιτι» του Antenna, με τίτλο «Real Housewives of Athens». Έξι οι "νοικοκυρές" επώνυμες (?) όλες: Αννίτα Ναθαναήλ  Φώφη Μαστροκώστα , Χριστίνα Παππά , Ιωάννα Σουλιώτη , Τζο (από το Γεωργία όπως μας ενημερώνει η ίδια) Τόγκου και Ορθούλα Παπαδάκου.
Στο πρώτο επεισόδιο οι έξι γυναίκες μάς συστήνονται, μας γνωρίζουν τις οικογένειές τους και μας ταξιδεύουν στη Μύκονο! Οι «REAL HOUSEWIVES OF ATHENS» πηγαίνουν στο πιο κοσμικό νησί της Ελλάδας και καταφέρνουν να συνδυάσουν τους ξέφρενους ρυθμούς της Μυκόνου με τις οικογενειακές διακοπές τους. Επιστρέφοντας στην Αθήνα και στη «ρουτίνα» της λαμπερής καθημερινότητάς τους, μας ανοίγουν τα «νοικοκυριά» τους...Υπερπολυτελή τεράστια σπίτια με πισίνες στα βόρεια προάστεια,  επιμελημένη διακόσμηση εσωτερικού χώρου, ντουλάπες που σφύζουν από ακριβοπληρωμένα συνολάκια, υπερπολυτελή αυτοκίνητα και πανάκριβα εξοχικά.
Η κάμερα παρακολουθεί την καθημερινότητά τους και τις δηλώσεις τους. Από ατάκες του τύπου «δεν μπορώ αγόρι μου να σου μιλήσω αυτή τη στιγμή, κάνω manicure» προς το γιο της η μία, έως «ευτυχώς που ο άνδρας μου έχει κατανόηση και φροντίζει τα παιδιά προκειμένου να ακολουθώ το lifestyle που έχω επιλέξει» η άλλη και η τρίτη «φυσικά και συμφωνώ με τις πλαστικές επεμβάσεις» ενώ παράλληλα πλάνα δείχνουν κάποιο πλαστικό χειρουργό να προβάρει πάνω της  μεγέθη ενθεμάτων σιλικόνης για την αύξηση του στήθους και να «γεμίζει» με σιλικόνη-υποθέτω- τα χείλη της προκειμένου να γίνουν πιο σαρκώδη.

            Βέβαια, οι συντελεστές της σειράς διαβάζω στο Διαδίκτυο ότι μας υπόσχονται ότι καθώς δεν  έχουμε να κάνουμε με νοικοκυρές της διπλανής πόρτας, δεν θα τις δούμε μόνο στα σπίτια τους, αλλά και σε νέες επαγγελματικές δραστηριότητες, σε κοσμικά πάρτι, σε ολιγοήμερες αποδράσεις, αλλά και σε… extreme καταστάσεις!
Θα μου πείτε πρώτη φορά τηλεοπτικό πρόγραμμα προβάλει ένα πρότυπο ζωής και καθημερινότητας που ξεπερνά την καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου; Πολλές οι σαπουνόπερες αμερικανοφερμένες αλλά και εγχώριες που επιδίωξαν να ταξιδέψουν το τηλεοπτικό κοινό σε πρότυπα ζωής που ενσαρκώνουν για όλους μας το απατηλό όνειρο μιας ζωής με χλιδή, πολυτέλεια, πλούτο, εμπειρίες, ταξίδια και ανεμελιά. Στα έργα όμως αυτά ο  θεατής είναι εξοικειωμένος με τη θεατρική σύμβαση ότι πρόκειται για κάποιο σενάριο που υπηρετεί το σκηνοθετικό σκοπό να μας μεταφέρει προσωρινά σε ένα ψεύτικο σκηνικό για τις ανάγκες του σεναρίου.
Από την άλλη  σε ένα τηλεοπτικό προϊόν τύπου ριάλιτι ελλοχεύει ο κίνδυνος- για τον μη υποψιασμένο ή λιγότερο προβληματισμένο θεατή -της ασυναίσθητης «ζήλειας» για ένα κόσμο και ένα πλαίσιο ζωής που αυτές οι γυναίκες απολαμβάνουν ζώντας διαρκώς μέσα σε ένα ροζ σύννεφο ματαιοδοξίας, πλούτου, απολαύσεων, υπερκατανάλωσης, ναρκισσισμού. Και η ανησυχία μου είναι τι γίνεται με τις έφηβες που παρακολουθούν αυτό και παρόμοια ριάλιτι (βλ. next top model). Λογικό δεν είναι να πιστέψουν ότι μια τέτοια καθημερινότητα μεταξύ κομμωτηρίου, γυμναστηρίου, περιποίησης προσώπου, shopping, clubbing, πράγματι υπάρχει χωρίς να διερωτώνται για το πώς κατακτήθηκε αλλά και για  τους λόγους που ωθούν τις συγκεκριμένες κυρίες να υπερεκτεθούν οι ίδιες και οι οικογένειές τους στο φιλοθεάμον κοινό. Τα παιδιά μάλιστα των κυριών εκτίθενται επίσης στο φακό ως είδος «αξεσουάρ» των μητέρων τους σε στιγμές οικογενειακής ευτυχίας και αρμονίας, κάτι σαν τις τρισχαριτωμένες οικογένειες του Βιτάμ!.
Τα συναισθήματα δε της μέσης Ελληνίδας μάνας, εργαζόμενης πραγματικής νοικοκυράς σύμφωνα με τον ορισμό του λεξικού ως «γυναίκα προκομμένη στις δουλειές του σπιτιού» που ασχολείται non stop και όχι περιστασιακά με το σφουγγάρισμα και όχι του τύπου «καμιά φορά πιάνω και σφουγγαρίστρα» δε σας τα περιγράφω, σας αφήνω να τα μαντέψετε. Όσο για το timing της προβολής μιας τέτοιας σειράς ενώ το ΔΝΤ κρέμεται απειλητικά ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας και η αντιμετώπιση της καθημερινότητας της μέσης Ελληνίδας νοικοκυράς έχει μετατραπεί σε πρόβλημα με πολλές μεταβλητές, με οδήγησε ασυναίσθητα, καθώς χάζευα τα ηλιοκαμένο πρόσωπο της μιας που διαπίστωνε ότι το botox της χρειάζεται επανάληψη, στην ατάκα «εδώ ο κόσμος χάνεται......».