Julie & Julia

Με τη δράση να διεξάγεται εναλλακτικά ανάμεσα στο μεταπολεμικό Παρίσι και το σύγχρονο Μανχάταν, η ταινία αυτή θα μπορούσε να κατηγορηθεί ότι ακολουθεί τη γνωστή γλυκανάλατη αμερικάνικη συνταγή, του ονείρου που γίνεται πραγματικότητα.

Ωστόσο μεταφέρει τη σπάνια αίσθηση που αναγνωρίζουν οι άνθρωποι που ακολουθούν ένα όνειρο, ασήμαντο για άλλους, αλλά τόσο σημαντικό για τους ίδιους που νοηματοδοτεί ολόκληρη τη δική τους ζωή.
Βγάζει στην επιφάνεια την επιθυμία όλων που μοιράζονται την απλοχεριά του κυβερνοχώρου που μπορεί να χωρέσει κάθε εξομολογητική διάθεση, επιθυμία επικοινωνίας ή απλώς κατάθεση σκέψεων σε ένα προσωπικό ημερολόγιο.
Και τι σπάνια η τύχη να συναντάς έστω και με κινηματογραφική αδεία, τη κοινή συμπόρευση στη ζωή ανθρώπων που τόσο διαφέρουν αλλά και τόσο κατανοούν, υποστηρίζουν και υπομένουν τη διαφορετικότητα του συντρόφου τους.

Τι γιορτάζουμε άραγε την 25η Μαρτίου;

Tην 25η Μαρτίου
«γιορτάζουμε το “Oχι” που είπαμε στους Γερμανούς και μαζί τον Eυαγγελισμό της Θεοτόκου» ή μήπως «γιορτάζουμε την Eλληνική Eπανάσταση του 1821 και μαζί τον Eυαγγελισμό της Θεοτόκου»; Aυτές αποτελούν ορισμένες από τις απαντήσεις που έδωσανμαθητές του Γυμνασίου και της A΄ Λυκείου στο πλαίσιο της έρευνας που έγινε από το τμήμα Iστορίας του Iόνιου Πανεπιστημίου (Kωνσταντίνος Aγγελάκος - Eλένη Σάρρου). Ένα μεγάλο τμήμα των μαθητών μας δεν ήταν σε θέση να διηγηθεί σε γενικές γραμμές το «τι», το «πώς» και το «γιατί» ενός από τους σημαντικότερους σταθμούς της νεοελληνικής ιστορίας. Στις απαντήσεις των μαθητών ξεπρόβαλε μια πραγματική "σαλάτα" και μάλιστα με τα χειρότερα και πιο μπαγιάτικα υλικά που αναδεικνύει τόσο την απουσία της ιστορίας από το ελληνικό σχολείο όσο και τη γενικότερη σύγχυση και ασυνέχεια στις ιστορικές αποσκευές των μαθητών μας.

Παράλληλα είναι ενδεικτικό ότι οι δύο στους δέκα μαθητές δεν απάντησαν καθόλου!!!

διαβάστε για την έρευνα στα Νέα

ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Πολλά ακούστηκαν και πολλά γράφτηκαν αυτές τις μέρες για την εκδήλωση που διοργάνωσε το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων στις 13 Μαρτίου 2010 με τίτλο «Αριστεία και Καινοτομία στην εκπαίδευση» στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» στον Ταύρο.
Όσοι δεν παρευρίσκονταν εκεί σχημάτισαν άποψη από τα ρεπορτάζ και τα βίντεο στα δελτία ειδήσεων και στον έντυπο και ψηφιακό τύπο που αποσπασματικά παρουσίαζαν κάποιες δηλώσεις της υπουργού Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου. Φυσικά σε αυτά δεν αναφερόταν ούτε τι είδους εκδήλωση ήταν, ούτε ποιοι ήταν αυτοί στους οποίους αναφερόταν η υπουργός, ούτε το σημαντικότερο και αυτονόητο για τους παρευρισκόμενους, το κλίμα δηλ. και τις συνθήκες που νοηματοδοτούσαν εκείνη τη στιγμή το περιεχόμενο των λεγομένων της.
Αυτοί λοιπόν που παρευρίσκονταν στην εκδήλωση, ήταν εκπαιδευτικοί που είχαν βραβευθεί για το έργο τους σε διεθνείς και ελληνικούς διαγωνισμούς την τελευταία 5ετία (συνολικά 85 εκπαιδευτικοί από τους 313 που υπέβαλαν συμμετοχή).
Σύμφωνα λοιπόν με μια άλλη οπτική, με μια άλλη ερμηνεία, αυτών των ανθρώπων τη βράβευση, διέκοψαν βίαια και χωρίς να τους δοθεί ο λόγος, οι διαμαρτυρόμενοι συνάδερφοι. Απαίτησαν την προσοχή, στην έναρξη της εκδήλωσης με τις ντουντούκες και τα πανό, διέκοψαν στη συνέχεια τη ροή, ανέβηκαν στο βήμα και μίλησαν για τα δίκαια κατά τα άλλα αιτήματά τους από τα μικρόφωνα, ενεπλάκησαν σε λεκτική αντιδικία με τους συναδέρφους τους. Οι τελευταίοι τους προέτρεπαν να σεβαστούν τη βράβευσή τους και να περιοριστούν στο ό,τι τους δόθηκε η δυνατότητα να ακουστεί η φωνή τους και να επιτρέψουν να συνεχιστεί η εκδήλωση, μετά τη διατύπωση των αιτημάτων τους.
Σε αυτό λοιπόν το έκρυθμο κλίμα, με τις φωνές και τα συνθήματα των διαμαρτυρομένων να καλύπτουν κάθε άλλη προσπάθεια εκφοράς λόγου, η κ. Διαμαντοπούλου που επέμενε να συνεχίσει την παρουσίαση της εκδήλωσης, αντιπαρέβαλε ως καλά «πρότυπα» αυτούς τους εκπαιδευτικούς που χωρίς ανταλλάγματα και κάτω από πολλαπλά δύσκολες συνθήκες, παράγουν καινοτομία στα σχολεία, μέσω της οποίας προβάλουν το εκπαιδευτικό έργο σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, με τους εκπαιδευτικούς που θεώρησαν πως η διαμαρτυρία τους και το δίκαιο που τους πνίγει, δικαιολογεί την ακύρωση της εκδήλωσης αναγνώρισης του μόχθου των συναδέρφων τους στον ίδιο στίβο, αυτόν της εκπαίδευσης των παιδιών.
Τελικά τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι, απομόνωσαν τις δηλώσεις, τις διαμαρτυρίες των αδικουμένων και παρέλειψαν να αναφέρουν το λόγο διοργάνωσης αυτής της εκδήλωσης στην διάρκεια της οποίας η παρουσία των τηλεοπτικών συνεργείων, βοήθησε τους γνώστες των διαδικασιών προβολής της είδησης, να επιτύχουν το στόχο τους, την ανάδειξη του προβλήματός τους, ας είναι και σε βάρος της δουλειάς των συναδέρφων τους...
Δεν πρόβαλαν τα ΜΜΕ ούτε στο ελάχιστο κάτι από τα σχολικά project γιατί κάτι τέτοιο σαφώς δε συμβάλλει στην αύξηση της τηλεθέασης .....ασχέτως πάντως με τα κίνητρα διοργάνωσης της εκδήλωσης, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας επανήλθε μετά τη διακοπή, για τη βράβευση των εκπαιδευτικών και παρέμεινε στην παρουσίαση των εισηγήσεων ως το τέλος της εκδήλωσης, αργά το απόγευμα. Οι δίκαια διαμαρτυρόμενοι εκπαιδευτικοί αποχώρησαν ταυτόχρονα με την αποχώρηση των τηλεοπτικών συνεργείων και δεν μπήκαν στο κόπο να παρακολουθήσουν κάποια από τις παρουσιαζόμενες εργασίες των συναδέρφων τους (στο κάτω κάτω είτε ως ωρομίσθιος είτε ως μόνιμος εκπαιδευτικός, οι μαθητές/-τριες δεν είναι οι αποδέκτες του έργου σου και αυτοί τους οποίους προάγει η παιδαγωγική καινοτομία;).

Η εκ των 85 βραβευθέντων Χρυσάνθη και η μάχη της Καινοτομίας

Για όποιον ενδιαφέρεται να δει την παρουσίαση του έργου των μαθητών/-τριών του 3ου Γυμνασίου Σερρών: Οι 300 του Λεωνίδα και η μάχη των Θερμοπυλών, πατήστε εδώ.

Βλ. και παλαιότερη ανάρτηση.

Γιορτή της γυναίκας

Τη Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010 στην αίθουσα του Ορφέα (Π.Κωστοπούλου 12) στην πόλη των Σερρών, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για τον εορτασμό της Γιορτής της Γυναίκας από τους γυναικείους συλλόγους της πόλης: Λύκειο των Ελληνίδων, Λέσχη Λάϊονς "Στρυμονιάς" και το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού. Στα πλαίσια της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε ομιλία από τη φιλόλογο
κ. Χρυσάνθη Παλάζη με θέμα:
"Γυναίκα και Εργασία-Εκπαίδευση, από την αφάνεια στην αναγνώριση".
Η ομιλία συνοδευόταν από προβολή φωτογραφικού υλικού από ψηφιοποιημένες συλλογές λαογραφικών αρχείων, συλλογών και διαδικτυακών πηγών.

Για να διαβάσετε την ομιλία πατήστε εδώ και για να δείτε το φωτογραφικό υλικό εδώ.

στη φωτογραφία η Κλάρα Τσέτκιν και η Ρόζα Λούξεμπουρκ

Ψηφιακή τάξη

Διαβάζουμε στην Ελευθεροτυπία σήμερα για τη λειτουργία του νέου σχολείου:

1. Πρόσβαση στο Διαδίκτυο και αναβάθμιση σχολικών υποδομών και δικτύων που θα περιλαμβάνουν διαδραστικούς πίνακες και δίκτυα υπολογιστών σε κάθε σχολείο. Αμεσα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και πιλοτικά της πρωτοβάθμιας. Στόχος η σταδιακή αναβάθμιση από το 2010 της ευρυζωνικότητας σε 24 Mbps για όλα τα σχολεία και μέχρι το τέλος του έτους η ένταξη 1.350 σχολείων στο δίκτυο Οπτικών Ινών.

2. Πύλη πληροφόρησης και πύλη ηλεκτρονικής διακυβέρνησης για τις διοικητικές υπηρεσίες του υπουργείου και των περιφερειακών μονάδων.

3. Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στις νέες τεχνολογίες από τον Σεπτέμβριο του 2010.

4. Ψηφιοποίηση εκπαιδευτικού υλικού. Ανάπτυξη ολοκληρωμένων εκπαιδευτικών περιβαλλόντων με τη μορφή μιας ενιαίας ψηφιακής εκπαιδευτικής βιβλιοθήκης. Ολα τα υπάρχοντα σχολικά βιβλία, σχέδια μαθημάτων για τους εκπαιδευτικούς και ψηφιακές εκπαιδευτικές εφαρμογές για τους μαθητές για κάθε μάθημα, σε κάθε τάξη στο γυμνάσιο και το λύκειο αλλά και στο δημοτικό ψηφιοποιούνται. Δυνατότητα πρόσβασης στο ψηφιοποιημένο εκπαιδευτικό υλικό από το σχολείο και από το σπίτι, ώστε οι μαθητές να μελετούν, να εκπονούν και να παραδίδουν τις εργασίες τους ηλεκτρονικά. Στόχος, με αρχή από το 2010, να υπάρξει η δυνατότητα πρόσβασης σε ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό που θα αναρτάται σταδιακά και θα καλύπτει το σύνολο των τάξεων του γυμνασίου και λυκείου. Προβλέπεται και η σταδιακή ένταξη του υλικού για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στόχος η χρήση εναλλακτικών μέσων και πιλοτική χρήση του e-book.

για την ανάγνωση όλου του δημοσιεύματος πατήστε εδώ.