Σερραϊκής έμπνευσης καινοτομία και διάκριση !

Ο Σερραίος Μανασσής Μήτρακας, Επίκ. Καθηγητής του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Α.Π.Θ., καινοτομεί και βραβεύεται....

Το Α΄ Βραβείο στον διαγωνισμό "Η Ελλάδα Καινοτομεί!", που διοργάνωσαν από κοινού ο ΣΕΒ σύνδεσμος επιχειρήσεων και βιομηχανιών και η Eurobank EFG, κέρδισε ερευνητική ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.  για το "AquAsZero: Ενα κοκκώδες στερεό υλικό, που απομακρύνει το αρσενικό (τρισθενές και πεντασθενές) από το πόσιμο νερό, με χαμηλό κόστος και υψηλή αποτελεσματικότητα".

Η Τελετή Βράβευσης πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 5 Ιουλίου 2011, στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.

Η εργασία αναφέρεται στην ανάπτυξη και παραγωγή σε βιομηχανική κλίμακα ενός κοκκώδους προσροφητικού υλικού χαμηλού κόστους με ακρωνύμιο AquAsZero. Το υλικό αυτό αποτελείται από υδροξυ-οξείδιο σιδήρου-μαγγανίου και μπορεί να συγκρατήσει με επιτυχία το τρισθενές αρσενικό As(III), ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει σημαντικά υψηλότερη απόδοση στην απομάκρυνση πεντασθενούς αρσενικού As(V) από το πόσιμο νερό σε σχέση με τα αντίστοιχα εμπορικά προϊόντα.

Επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του Α.Π.Θ. είναι ο Επίκ. Καθηγητής του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Α.Π.Θ., Μανασσής Μήτρακας (Σερραίος στην καταγωγή). Η ομάδα αποτελείται από τη Σοφία Τρεσίντση, τον Κωνσταντίνο Συμεωνίδη, τον Ιωσήφ Γεωργίου, το Γεώργιο Σταύροπουλο, τον Αναστάσιο Ζουμπούλη, τον Ιωάννη Τσιαούση και τη Μαρία Κατσικίνη.

"Συγκεντρώσεις Αρσενικού πάνω από το όριο ποσιμότητος απαντούν στο πόσιμο νερό πολλών περιοχών, τόσο της Ελλάδας όσο και του κόσμου ολόκληρου. Η ανάπτυξη του θεροξύτη τετρασθενούς μαγγανίου προσφέρει μία λύση για την ισοδύναμη απομάκρυνση και των δύο μορφών του αρσενικού που υπάρχουν στο νερό, με ταυτόχρονη μείωση τόσο του παγίου κόστους των εγκαταστάσεων, όσο και του κόστους επεξεργασίας του νερού", δήλωσε ο εκπρόσωπος της ομάδας κ. Μήτρακας.

Η επιστημονική ομάδα συναντήθηκε την περασμένη Τρίτη με τον Πρύτανη του Α.Π.Θ., Καθηγητή Γιάννη Μυλόπουλο, στην πρυτανεία (φωτογραφία).

Στην ανωτέρω φωτογραφία διακρίνονται οι: Συμεωνίδης Κωνσταντίνος Δρ Χημικός Μηχανικός, Μήτρακας Μανασσής Δρ Χημικός Μηχανικός Επικ. Καθηγητής Τμήματος Χημικών Μηχανικών, Γεωργίου Ιωσήφ Χημικός Μηχανικός Επιστημονικός Συνεργάτης Εργ. Αναλυτικής Χημείας, Πρύτανης Α.Π.Θ. Καθηγητής Γιάννης Μυλόπουλος, Τρεσίντση Σοφία Χημικός Μηχανικός Υποψήφια Διδάκτωρ Τμήματος Χημικών Μηχανικών, Σταυρόπουλος Γεώργιος Δρ Χημικός Μηχανικός Επικ. Καθηγητής Τμήματος Χημικών Μηχανικών (από αριστερά προς δεξιά).

Ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του Α.Π.Θ., Επίκ. Καθηγητής του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Α.Π.Θ., Μανασσής Μήτρακας δήλωσε σχετικά: «”Crossing the valley of death” είναι όρος που χρησιμοποιείται διεθνώς για να χαρακτηρίσει την απόσταση και τη δυσκολία που χωρίζει μια πολύ επιτυχημένη ερευνητική προσπάθεια από την εφαρμογή της. Έτσι, έχοντας κατά νου ότι εξίσου σημαντικό με την έρευνα είναι η εφαρμογή της, σχεδιάσαμε και κατασκευάζουμε μια πρωτότυπη πιλοτική μονάδα, η οποία μέχρι το τέλος Αυγούστου θα είναι σε θέση να παράγει έως και 1 τόνο υλικού την ημέρα. Το γεγονός ότι η πρότασή μας, εκτός από την ερευνητική πληρότητα και πρωτοτυπία, πέρασε αν όχι τη κοιλάδα του θανάτου τουλάχιστον το φαράγγι της Σαμαριάς συνετέλεσε στη κατάκτηση του 1ου βραβείου καινοτομίας».

Από την πλευρά του, ο πρύτανης του ΑΠΘ συνεχάρη την ομάδα για την επιτυχία της. «Είναι μεγάλη η τιμή για το Α.Π.Θ. να αποσπά μία ερευνητική του ομάδα το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό καινοτομίας», δήλωσε μετά τη συνάντηση και επισήμανε «η διάκριση αυτή έρχεται σε μία εποχή που γίνεται μία συστηματική προσπάθεια από διάφορες πλευρές να καταδειχθεί ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι δεύτερης κατηγορίας, υποβαθμισμένο και δεν έχει σχέση με την αγορά εργασίας και την καινοτομία. Η βράβευση αυτή δείχνει τις μεγάλες προοπτικές συνεργασίας που έχουν τα Α.Ε.Ι. με τον κόσμο της επιχειρηματικότητας, της πράξης και της εφαρμογής. Οι προοπτικές αυτές για την ώρα μένουν ανεξερεύνητες. Είναι η κατάλληλη στιγμή, σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία για να υπάρξει μία καλύτερη αξιοποίηση των θετικών πλευρών τόσο των πανεπιστημίων όσο και της αγοράς. Αυτό μας δείχνει και το δρόμο. Δεν είναι ο δρόμος της απαξίωσης κάθε τι του ελληνικού αλλά, αντίθετα, είναι ο δρόμος της ανάδειξης της καλής πλευράς της πατρίδας μας».
Σημειώνεται ότι η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στα πλαίσια του προγράμματος «AquAsZero» που υποστηρίζεται από το 7ο πλαίσιο στήριξης για ενίσχυση της έρευνας σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις
Το ερευνητικό μέρος που περιλαμβάνει την εργαστηριακή παρασκευή και τεχνολογική αξιολόγηση, το φυσικοχημικό και δομικό χαρακτηρισμό και την αξιολόγηση της προσροφητικής ικανότητας του υλικού, πραγματοποιήθηκε στο Εργαστήριο Αναλυτικής Χημείας του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Α.Π.Θ.

πηγή: Δελτίο Τύπου του Α.Π.Θ. Θεσσαλονίκη, 20/7/2011

This is Greece too !

Δεν σας αρέσει το Facebook; Φτιάξτε τους Κύκλους σας με το Google+ και μοιραστείτε το σωστό περιεχόμενο με τους σωστούς ανθρώπους

Γράφει η Έλενα Κινδύνη, Σύμβουλος Επικοινωνίας στο Educational TV Blog

Όσοι εκπαιδευτικοί έχουν ανοίξει λογαριασμό στο Facebook, έχουν βρεθεί πολλές φορές μπροστά στο δίλημμα: κάνω ‘φίλους’ τους μαθητές μου, τον/την διευθυντή/ντρια και ΟΛΟΥΣ τους συναδέλφους; Το ίδιο δίλημμα φυσικά αντιμετωπίζουν και οι περισσότεροι επαγγελματίες οι οποίοι χρησιμοποιούν- έστω και λίγο -το συγκεκριμένο κοινωνικό δίκτυο, ενώ  προσωπικώς δεν έχω συμπεριλάβει κανένα συνάδελφο στο Facebook (και τους ευχαριστώ θερμά για την κατανόηση), στρατηγική η οποία μπορεί μεν να με προστατεύει από μικρές εργασιακές συγκρούσεις, αλλά αντίκειται στη  θεμελιώδη έννοια κοινωνικότητας και εξωστρέφειας που διέπει  την πλατφόρμα. Από την άλλη πλευρά σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει σχεδόν κανένα θέμα το οποίο να μπορώ ταυτόχρονα να μοιραστώ με ένα κοινό που περιλαμβάνει τον ινδό συμφοιτητή μου, τον κομμωτή μου, τον αγαπημένο μου τραγουδιστή και κάποιον που γνώρισα σε ένα συνέδριο.

Το  Facebook, έχει κατορθώσει να ισοπεδώσει κατά κάποιο τρόπο τις σχέσεις περικλείοντας όλες τις επαφές των χρηστών σε μια κοινή ζώνη φίλων χωρίς να λαμβάνονται  υπόψη οι διαβαθμίσεις στις ανθρώπινες σχέσεις. Την αδυναμία αυτή,  η οποία έχει οδηγήσει  σε προβλήματα σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, εκμεταλλεύτηκε  η Google με την νέα πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης  Goοgle + (Google Plus).

Τα Χαρακτηριστικά του Goοgle +

Διαχείριση επαφών: Το βασικότερο πλεονέκτημα του Goοgle + είναι ότι η προστασία της ιδιωτικής ζωής  έχει κεντρική θέση μέσω  της δυνατότητας του χρήστη να τη διαχειριστεί διαδικτυακά όπως ακριβώς κάνει και στην ‘πραγματική’ ζωή του. Οι Κύκλοι, Circles είναι εμπνευσμένοι από τους κύκλους γνωριμιών που έχουμε και στις δια ζώσης επαφές μας. Οι χρήστες οργανώνουν τις επαφές τους σε ομάδες τις οποίες οι ίδιοι ορίζουν (συνάδελφοι , φίλοι , συγγενείς, γνωστοί, διακοπές, χόμπυ κ.λ.π)  και διακινούν το περιεχόμενο που προορίζεται για κάθε ομάδα χωρίς να το βλέπουν τα μέλη της άλλης.

Προσωποποιημένη Αναζήτηση και Bookmarking: Sparks. Πρόκειται για μια ‘sharing engine’ στη λογική του ότι ‘εξαιρετικό περιεχόμενο τροφοδοτεί εξαιρετικές συζητήσεις’. Ο χρήστης καθορίζει τα ενδιαφέροντα του και η Google συγκεντρώνει σχετικά blogs, video, βιβλία

Video Chat: Hangout .Μπορεί να αποτελέσει μεγάλο εφιάλτη για το Skype.Δίνει τη δυνατότητα ομαδικού ‘chatting’ μέσω video μέχρι 10 ατόμων, ενώ οι συμμετέχοντες μπορούν να μοιράζονται και περιεχόμενο, από το YouTube για παράδειγμα.

Για κινητό: Huddles & Instant Upload:  το πρώτο αποτελεί ένα είδος ομαδικού chatting ενώ με το δεύτερο οι φωτογραφίες και τα video μέσω κινητού θα μπορούν να αποθηκεύονται σε ένα ‘κρυφό’ άλμπουμ, ενώ ο χρήστης αποφασίζει πότε και με ποιους θα μοιραστεί το υλικό αυτό

Όσοι το χρησιμοποίησαν αναφέρουν ότι στα βασικότερα  πλεονεκτήματα του   Goοgle + είναι η ενσωμάτωση όλων των προϊόντων της Google σε μια πλατφόρμα και η μέριμνα για την προστασία της ιδιωτικής ζωής δεδομένου ότι  το Facebook, έχει κατηγορηθεί για ‘χαλαρή’ αντιμετώπιση των σχετικών ρυθμίσεων. Η πλατφόρμα είναι αρχικά διαθέσιμη σε μόνο με πρόσκληση και σε δοκιμαστική μορφή, ενώ  στις πρώτες κριτικές υπάρχουν και αρνητικά σχόλια.

Προσωπικώς είμαι πρόθυμη να δοκιμάσω οτιδήποτε προσφέρει μια εναλλακτική προσέγγιση στη δυαδική λογική του Facebook:  ‘φίλος/όχι φίλος’ και παράλληλα εξισορροπεί την ανάγκη μου να μοιράζομαι και να συμμετέχω στα κοινωνικά δίκτυα χωρίς το άγχος της υπερέκθεσης. Επίσης είναι αρκετά ανανεωτική οποιαδήποτε πρόταση δείχνει ότι ο κόσμος των social media ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει με το Facebook.

Δείτε Περισσότερα: http://mashable.com/2011/06/28/google-plus-videos/

«Φεύγω ή μένω στην Ελλάδα της κρίσης;»

«Φεύγω ή μένω στην Ελλάδα της κρίσης;» είναι ο τίτλος του debate που διοργάνωσε ο οργανισμός Intelligence Squared Greece την Τετάρτη (6/7) στις 7 το απόγευμα στο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού, Πειραιώς 254.
Με συντονιστή τον Τάσο Τέλλογλου, τρία ζευγάρια ομιλητών αντιπαρατέθηκαν βάσει επιχειρημάτων για το αν η κρίση στη χώρα μας αποτελεί ευκαιρία για δημιουργία ή αν θα πρέπει κάποιος να στραφεί στο εξωτερικό και την μετανάστευση.
Έχει έρθει πράγματι η στιγμή να αποδημήσουμε αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον ή είναι η κρίση μια μεγάλη ευκαιρία από την οποία θα κερδίσουν όσοι μείνουν εδώ; Είναι «έξω» καλύτερα; Και αν είναι, θα τα καταφέρουμε εμείς καλύτερα;
Είναι μεταξύ, των ερωτημάτων που προσέγγισαν οι έξι ομιλητές και στο τέλος του debate, το κοινό με την ψήφο του αξιολόγησε τις απόψεις για την αρτιότητά τους.

Ομιλητές:

Παρουσίαση Βιβλίου: «Επενδύοντας Στη Φυγή» (Κριτική, 2011)

Λόης Λαμπριανίδης, Συγγραφέας και Οικονομικός γεωγράφος, καθηγητής στο τμήμα οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Διευθυντής της Ερευνητικής Μονάδας Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής (ΕΜΠΑΠ). Το βιβλίο του «Επενδύοντας Στη Φυγή» αναλύει τη διαρροή εγκεφάλων από την Ελλάδα.

Υπέρ της Πρότασης:

§         Χρήστος Παπαδημητρίου, Καθηγητής Πληροφορικής στα Πανεπιστήμια Harvard, Μ.Ι.Τ., Stanford και Berkeley όπου κατέχει την τιμητική έδρα Πληροφορικής C. Lester Hogan.

§         Στάθης Καλύβας, Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και Διευθυντής του Προγράμματος «Order, Conflict and Violence» του Πανεπιστημίου Yale.

§         Γρηγόρης Φαρμάκης, Επιχειρηματίας, Δ/νων Σύμβουλος της εταιρείας στατιστικής έρευνας και πληροφορικής Agilis S.A.

Κατά της Πρότασης:

§         Απόστολος Δοξιάδης, Μαθηματικός, Σκηνοθέτης, και Συγγραφέας. Τα βιβλία του «Ο Θείος Πέτρος και η Εικασία του Γκόλντμπαχ» και το «Logicomix» (σε συνεργασία με τον Χ. Παπαδημητρίου) έφεραν τα Μαθηματικά στη μυθιστορηματική αφήγηση.

§         Κυριάκος Πιερρακάκης, τέως Πρόεδρος του Ινστιτούτου Νεολαίας, υποψήφιος Διδάκτορας στο τμήμα Πολιτικών και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

§         Αρίστος Δοξιάδης, Επιχειρηματίας, κοινωνικός επιστήμονας και πεπειραμένος επενδυτής. Δ/νων Σύμβουλος της εταιρείας Notos Associates.

Το συγκεκριμένο debate υλοποιήθηκε με χρηματοδότηση της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς- Ινστιτούτο Νεολαίας, μέσω του προγράμματος Νέα Γενιά σε Δράση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και μεταδίδονταν on line από την ιστοσελίδα http://www.skai.gr/
Η Intelligence Squared Greece στόχο είχε να παρουσιάσει  ένα debate μέσα από το οποίο οι νέοι θα διαπραγματευτούν όλοι μαζί αλλά και ο καθένας με τον εαυτό του, αν θα μείνουν στην Ελλάδα και θα επενδύσουν στην ενδεχόμενη αλλαγή της ή αν θα αποδημήσουν σε νέους τόπους αναζητώντας τις εκεί ευκαιρίες.
Σίγουρα πρόκειται για ένα δημοσιογραφικά στημένο αντίγραφο των αγώνων επιχειρηματολογίας των μαθητών/-τριών του Λυκείου που αποσκοπούν στην προώθηση και την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης των νέων, δίνοντάς τους την ευκαιρία να διαγωνιστούν μέσα σε ένα αυστηρά καθορισμένο πλαίσιο κανόνων εκφοράς λόγου με λόγο και αντίλογο.
Ωστόσο το debate ανέδειξε ένα φλέγον ζήτημα της κοινωνικής και οικονομικής συγκυρίας που διανύουμε που συνδέεται και με τη διαρροή Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό όπως απέδειξε και η έρευνα του Λόη Λαμπριανίδη, οικονομικού γεωγράφου και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Στο δημοσίευμα της Κατερίνα Βουτσινά στα nea online στο  διαβάζουμε ότι η διαρροή επιστημονικού δυναμικού - γνωστή ως brain drain - παρατηρείται στη χώρα μας από τη δεκαετία του 1960 και οφείλεται στις απαρχαιωμένες δομές της ελληνικής οικονομίας και την αδυναμία της να τους απορροφήσει. Ο κ. Λαμπριανίδης άρχισε την έρευνά του το 2009. Θέλησε, όπως λέει, να μελετήσει επιστημονικά ένα φαινόμενο που μέχρι τότε μόνο εμπειρικά είχε παρατηρηθεί. Στα ερωτηματολόγια που απέστειλε μέσω Διαδικτύου απάντησαν ανώνυμα 2.734 έλληνες πτυχιούχοι Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης που εργάζονται ή εργάστηκαν σε 74 χώρες και 528 πόλεις στο εξωτερικό, αλλά έζησαν μέχρι τα 18 τους στην Ελλάδα. Σήμερα εκτιμά πως περίπου 114.000 - 139.000 Έλληνες πτυχιούχοι εργάζονται στο εξωτερικό και αποτελούν το 9,5% - 11,% του συνόλου των πτυχιούχων που ζουν στη χώρα μας. Οπως μάλιστα αναφέρει, 3 στους 10 δηλώνουν πως δεν μπορούν πλέον να επιστρέψουν.

Ως πιθανή λύση ο κ. Λαμπριανίδης προτείνει στροφή της χώρας μας στη δημιουργία σύνθετων ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών, την ενίσχυση της έρευνας και την κινητοποίηση επιστημόνων της διασποράς να συνεισφέρουν σε πανεπιστήμια και επιχειρήσεις στην Ελλάδα. «Η ελληνική κοινωνία πρέπει να αναγνωρίσει πως οι πτυχιούχοι αποτελούν τεράστιο κεφάλαιο για την οικονομία. Έχουν πολυετείς και καλές σπουδές και εργασιακή εμπειρία στο εξωτερικό. Αν κάποιοι από αυτούς επέλεγαν να επιστρέψουν, θα μπόλιαζαν την κοινωνία και θα μετέφεραν άλλες εργασιακές αντιλήψεις», συμπεραίνει ο καθηγητής.

Από τη μελέτη του κ. Λαμπριανίδη - «Επενδύοντας στη φυγή: Η διαρροή επιστημόνων από την Ελλάδα την εποχή της παγκοσμιοποίησης» (Εκδόσεις Κριτική) - προκύπτει πως ο μέσος Έλληνας επιστήμονας που εργάζεται στο εξωτερικό είναι άνδρας, ηλικίας μικρότερης των 40 ετών, έχει πτυχίο θετικών επιστημών και ζει σε μεγάλη πόλη της Ευρώπης ή των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, 16,9% ζει στο Λονδίνο, 3,9% στη Νέα Υόρκη και τις Βρυξέλλες, 3,7% στη Βοστώνη και 2,8% στο Παρίσι. Σχεδόν 7 στους 10 συμμετέχοντες στην έρευνα είχαν μεταπτυχιακό ή διδακτορικό όταν βρήκαν την πρώτη τους δουλειά και 1 στους 2 έχει σύντροφο άλλης εθνικότητας.

Επιπλέον, ο καθηγητής παρατήρησε χάσμα στις απολαβές των επιστημόνων που παρέμειναν στο εξωτερικό και όσων επέλεξαν να επιστρέψουν. «Το 46,4% των Ελλήνων που εργάζονται στο εξωτερικό αμείβεται με μισθό μεγαλύτερο των 60.000 ευρώ τον χρόνο, ενώ οι περισσότεροι από όσους επιστρέφουν στην Ελλάδα (39,4%) κερδίζουν λιγότερα από 25.000 ευρώ ετησίως», αναφέρει. Όπως συμπληρώνει, οι Έλληνες επιστρέφουν για συναισθηματικούς και οικογενειακούς λόγους και συχνά συμβιβάζονται με πολύ λιγότερα χρήματα.

Η συζήτηση αυτή σε μια εποχή που βρίσκονται σε εξέλιξη οι αλλαγές στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση καθιστούν πιο επιτακτική την ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως το ελληνικό πανεπιστήμιο οφείλει να γίνει πιο ανταγωνιστικό, πιο καινοτόμο και να διεκδικήσει επιτέλους μια θέση στις περιβόητες λίστες των καλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου. Εκτίμησή μας είναι ότι δεν υστερεί σε ανθρώπινο δυναμικό αλλά στη δυναμική εκείνη που θα το βγάλει από το τέλμα. Διαφορετικά η Ελλάδα θα παραμείνει η Ψωροκώσταινα που διώχνει τα παιδιά της μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι οι αμόρφωτοι αγρότες της δεκαετίας του ’60 και ’70 αλλά η αφρόκρεμα των μορφωμένων νέων που επένδυσαν στη γνώση η οποία αποδεικνύεται ελλιπές προσόν για αξιοπρεπή διαβίωση.

Τα κομπιούτερ είναι για κορίτσια; «Ω ναι, είναι και για κορίτσια»

Της Λίνας Γιάνναρου στην kathimerini.gr
«Τα κομπιούτερ δεν είναι για κορίτσια». Αν η Μαρίλη Νικά είχε μια δεκάρα για όσες φορές έχει ακούσει τη συγκεκριμένη φράση στη ζωή της... Το θυμάται καθαρά. Οταν κοριτσάκι, θα ’ταν δεν θα ’ταν έξι ετών, κρυφάκουγε τις συζητήσεις του μεγάλου αδερφού της γύρω από τους «υπολογιστές», προσπαθώντας να αντιληφθεί από τις σκόρπιες κουβέντες προς τι η φασαρία, ένιωθε ότι παραβιάζει κάποιον άγραφο νόμο του φύλου της. Αλλά και αργότερα όταν «δανειζόταν» τα βιβλία προγραμματισμού από το διπλανό δωμάτιο και μελετούσε τα περίεργα σύμβολα, μαγεμένη από αυτόν τον μυστήριο κόσμο που έμοιαζε να κρύβεται πίσω από τις σκούρες οθόνες των κομπιούτερ της εποχής, οι φίλες της την κορόιδευαν: «Μα με τι ασχολείσαι πια!»
Σήμερα βέβαια τα αστειάκια έχουν «κοπεί». Στα 26 της, με ορατή την πιθανότητα εργασίας στην εταιρεία - όνειρο κάθε προγραμματιστή Google, έχει δώσει την απάντηση στο ερώτημα που τη βασάνιζε στα παιδικά της χρόνια: «Ω ναι, τα κομπιούτερ είναι και για κορίτσια».
Πριν από λίγο καιρό, η Μαρίλη Νικά έγινε η πρώτη Ελληνίδα που έλαβε την υποτροφία Anita Borg της Google, ένα θεσμό που προωθεί τις σπουδές των γυναικών στην Πληροφορική (σ. σ. η Anita Borg υπήρξε επιστήμων της πληροφορικής που αφιέρωσε τη ζωή της στην εμβάθυνση των σχέσεων του γυναικείου φύλου με τον κόσμο των ηλεκτρονικών υπολογιστών).

Μάλιστα, μαζί με τις άλλες νικήτριες του απαιτητικού διαγωνισμού από όλη την Ευρώπη βρέθηκαν από τις 20 έως τις 23 Ιουνίου στα κεντρικά γραφεία της Google στην Ελβετία προκειμένου να παρακολουθήσουν σεμινάρια, εργαστήρια και ομιλίες και κυρίως να αναπτύξουν επαφές με την κοινότητα - ήταν φανερό, το ταξίδι θα επέτρεπε ένα πρώτο «σκανάρισμα» για την πιθανότητα εργασίας σε κάποιο τμήμα της εταιρείας - κολοσσού. Και πράγματι, η πρώτη πρόταση δεν άργησε: αφού ξεκινήσει τον Οκτώβριο το διδακτορικό της, το κόστος του οποίου βέβαια θα καλυφθεί από τα χρήματα της υποτροφίας, οι εγκαταστάσεις της Google στη Ζυρίχη έχουν κρατήσει στη Μαρίλη μια θέση για πρακτική άσκηση. Και ό, τι προκύψει.
«Είμαι πολύ χαρούμενη με τις εξελίξεις», λέει η ίδια στην «Κ». «Αυτή η υποτροφία δεν έχει δοθεί ποτέ ξανά στην Ελλάδα. Κυρίως όμως θα ήθελα να πω σε όλες τις νεαρές κοπέλες εκεί έξω πως μπορούν κι εκείνες να τα καταφέρουν στον τομέα αυτόν. Οτι τα κομπιούτερ ταιριάζουν στις γυναίκες και τέτοια ταμπού πρέπει επιτέλους να σπάσουν. Αρκεί να προσπαθήσουν!»
Eίναι ένα όνειρο
Ακόμα κι αν νομίζουν ότι είναι αργά. Η Μαρίλη για παράδειγμα είχε για αρκετά χρόνια «απωθήσει» τον μεγάλο της έρωτα για τους υπολογιστές. Οι Πανελλήνιες την έφεραν στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και στο Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών απ’ όπου αποφοίτησε με την τρίτη υψηλότερη βαθμολογία, αλλά παρά το μέλλον που ανοιγόταν μπροστά της στον κλάδο, το πάθος της για την πληροφορική δεν έλεγε να κοπάσει. Αποφάσισε λοιπόν να παρακολουθήσει σχετικό μεταπτυχιακό στο Imperial College του Λονδίνου. Τελειώνοντας, για έναν χρόνο εργάστηκε σαν web developer και designer στην Αγγλία, αλλά το 2009 επέστρεψε στην Ελλάδα για να παρακολουθήσει και δεύτερο μεταπτυχιακό στην Πληροφορική, αυτή τη φορά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Παράλληλα εργάστηκε στο πανεπιστήμιο σαν ερευνήτρια, ενώ ξεκίνησε να κατασκευάζει ιστοσελίδες σαν ελεύθερη επαγγελματίας.

«Οταν έμαθα για τη συγκεκριμένη υποτροφία, είπα “εδώ είμαστε”. Εάν την κέρδιζα, σκέφτηκα ότι θα έστελνα ένα μήνυμα σε όλους όσοι αμφισβητούν την ενασχόληση των γυναικών με “αυτά τα πράγματα”. Πράγματι, παρότι ο ανταγωνισμός ήταν πολύ έντονος, κατάφερα να διακριθώ μαζί με μόλις άλλες 30 κοπέλες από όλη την Ευρώπη». Η Μαρίλη έχει γίνει δεκτή για διδακτορικό στο Imperial College του Λονδίνου, αλλά και στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, ενώ το αντικείμενο που έχει επιλέξει αφορά την πληροφορική και τα online κοινωνικά δίκτυα.
«Ανεξάρτητα από το αν προχωρήσει η συνεργασία με την εταιρεία, ένα παιδικό μου όνειρο που άρχισε να γεννιέται όταν οι παλιοί υπολογιστές του μεγάλου μου αδερφού πέρναγαν σε εμένα θα έχει γίνει πραγματικότητα. Τουλάχιστον θα ξέρω ότι δεν θα έχουν πάει στράφι τα μηχανήματα που έκαψα εκείνα τα χρόνια!» καταλήγει γελώντας.

Αφιερωμένο σε όλες όσες μάθαμε να χειριζόμαστε τους υπολογιστές παρακαλώντας αρχικά για λίγο χρόνο μπροστά στη μαγική οθόνη και "κλέβοντας" τεχνογνωσία λίγο λίγο με υπομονή, πείσμα και μεράκι με σκοπό να ανοίξουμε τους πνευματικούς μας ορίζοντες, ξεπερνώντας στερεότυπες αντιλήψεις και κατεστημένα χρόνων...
υστ. θα επανέλθω με τεκμηριωμένη, επιστημονικά και ερευνητικά θέση...