ευχές για καλές γιορτές

Υγεία, προσωπική προκοπή, 
οικογενειακή ισορροπία, 

ευημερία στους ανθρώπους 
και... όχι μόνο στους αριθμούς.  

H «βραχεία λίστα» του Βραβείου Αναγνωστών 2012 ανακοινώνεται …σήμερα αρχίζει η ψηφοφορία του κοινού

Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), σε συνεργασία με την ΕΡΤ, ξεκινά από σήμερα τη διαδικασία ψηφοφορίας για το Βραβείο Αναγνωστών 2012, δίνοντας την ευκαιρία στο αναγνωστικό κοινό να αναδείξει το αγαπημένο ελληνικό μυθιστόρημα της χρονιάς.
Σύμφωνα με τη διαδικασία του βραβείου, οι Λέσχες Ανάγνωσης σε όλη την επικράτεια, ως υπεύθυνες για την κατάρτιση της «βραχείας λίστας», έλαβαν από το ΕΚΕΒΙ τον κατάλογο των 399 μυθιστορημάτων που κυκλοφόρησαν την περίοδο 1/10/2011 – 30/9/2012 (όπως προκύπτουν από τα στοιχεία της βάσης δεδομένων της Βιβλιονέτ).
Η «βραχεία λίστα» περιλαμβάνει 19 μυθιστορήματα, 4 περισσότερα από τις προηγούμενες χρονιές του βραβείου, εξαιτίας της ισοψηφίας που προέκυψε στην καταμέτρηση.
Για μία ακόμη χρονιά, οι επιλογές επιβεβαιώνουν το αναγνωστικό επίπεδο των μελών που παίρνουν μέρος στις δραστηριότητες των Λεσχών, αποτελώντας ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ποιοτικής προσέγγισης της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας.

 Διαδικασία ψηφοφορίας

Πότε ψηφίζετε: 15 Νοεμβρίου – 9 Δεκεμβρίου 2012 Πώς ψηφίζετε: Στείλτε με sms (χρέωση απλού μηνύματος) τον κωδικό που αντιστοιχεί στο βιβλίο της επιλογής σας, στο 54160 Πολύ χιόνι μπροστά στο σπίτι της Νίκης Αναστασέα (ΒΑ 1) Ισλα Μπόα του Χρήστου Αστερίου (ΒΑ 2) Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη της Μάρως Βαμβουνάκη (ΒΑ 3) Η γυναίκα της βορινής κουζίνας της Ελένης Γκίκα (ΒΑ 4) Αννα Σικελιανού: ο έρωτας και τ’ όνειρο των Κ. Γουργουλιάνη – Ν. Κ. Κυριαζή (ΒΑ 5) Εγώ, ο Ζάχος Ζάχαρης της Λένας Διβάνη (ΒΑ 6) Οι αλεπούδες του Γκόσπορτ του Μένη Κουμανταρέα (ΒΑ 7) Κάθετη έξοδος του Πασχάλη Λαμπαρδή (ΒΑ 8) Περαίωση του Πέτρου Μάρκαρη (ΒΑ 9) Γυναίκα μπονσάι της Βούλας Μάστορη (ΒΑ 10) Τα τέσσερα χρώματα του καλοκαιριού του Τεύκρου Μιχαηλίδη (ΒΑ 11) Στην άκρη της νύχτας του Κώστα Μουρσελά (ΒΑ 12) Πώς τελειώνει ο κόσμος της Μαρίας Ξυλούρη (ΒΑ 13) Σκοτεινές επιγραφές του Αλέξη Πανσέληνου (ΒΑ 14) Οι καιροί της μνήμης του Θοδωρή Παπαθεοδώρου (ΒΑ 15) Ο θεός αυτοπροσώπως του Σάκη Σερέφα (ΒΑ 16) Φιλμ νουάρ του Δημήτρη Στεφανάκη (ΒΑ 17) Για την αγάπη της γεωμετρίας της Σώτης Τριανταφύλλου (ΒΑ 18) Ο κόσμος στα μέτρα του του Χρήστου Χωμενίδη (ΒΑ 19) Κάθε αναγνώστης έχει δικαίωμα για μία μόνο ψήφο. Η ψήφος σας καταχωρείται αυτόματα στο σύστημα τηλεφωνικών δημοσκοπήσεων της ΕΡΤ.

Για το βιβλίο του Σερραίου συγγραφέα Πασχάλη Λαμπαρδή να σας θυμίσω την βιβλιοπαρουσίαση που έγινε στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερρών στις
15 Φεβρουαρίου 2012, όπου είχα την ευκαιρία να μιλήσω για την "κάθετη έξοδο" που μας προτείνει ο συγγραφέας ως λύση για τα πολλά και περίπλοκα αδιέξοδα της εποχής μας...

"Από τον Πλάτωνα στον Βολταίρο και τον Κοραή: Η Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία και ο Διαφωτισμός"

Η έκθεση του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης (12/10/2012-27/01/2013)στοχεύει να ενώσει με το νήμα της αφήγησης το ύψιστο, ίσως, δημιούργημα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, τη Φιλοσοφία, με ένα σπουδαίο πνευματικό και φιλοσοφικό ευρωπαϊκό κίνημα, τον Διαφωτισμό και την ελληνική εκδοχή του, τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό και ακόμα παραπέρα να προβάλει μηνύματα που συνδέονται με τη σύγχρονη εποχή, μια εποχή που οι σταθερές μας δοκιμάζονται και όλοι μας αναζητούμε εναγωνίως πνευματικά και ηθικά στηρίγματα, για να κρατηθούμε όρθιοι. Στο πλαίσιο της πολυδιάστατης παρουσίασης του θέματος, θα εκτεθούν αντικείμενα από το Λούβρο και ελληνικά μουσεία/φορείς. Από το μουσείο του Λούβρου δύο προτομές του Βολταίρου και του Ρουσσώ, του 1778, του Jean-Antoine HOUDON, καθώς και ένα μετάλλιο με ανάγλυφη απεικόνιση του Λουδοβίκου του ΙΕ’, του Jacques- Nicolas Röettiers de la Tour.  Από την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος-Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, χαλκογραφίες, λιθογραφίες και εκδόσεις της περιόδου του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Από τη Βουλή των Ελλήνων - Βιβλιοθήκη-Ειδικές Συλλογές, σπάνιες εκδόσεις της ίδιας περιόδου. Από το Αρχαιολογικό Μουσείο Δίου και την Εθνική Πινακοθήκη γλυπτά, καθώς επίσης έργα γλυπτικής από τη συλλογή του ΑΜΘ.
Για περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης.

Φοιτητής, φοιτήτρια στην Ελλάδα της κρίσης...

Η ανακοίνωση των σχολών στις οποίες εισάγονται οι μαθητές και οι μαθήτριες για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας, σηματοδότησε και φέτος την ολοκλήρωση για τα παιδιά και τις οικογένειές τους μιας μακροχρόνιας προσπάθειας που περιλαμβάνει πολύ κόπο, αγωνία, ψυχολογικές διακυμάνσεις, δοκιμασία αντοχών σωματικών και ψυχικών για όλους τους  εμπλεκόμενους και τέλος χαρά και επιβράβευση ή το αντίθετο. Οι πρόσφατες αλλαγές στη ζωή όλων μας που επέφερε η οικονομική κρίση, η παραζάλη της οικονομικής και κοινωνικής αβεβαιότητας, η ανασφάλεια για το μέλλον της επαγγελματικής κατάστασης και η αδυναμία της κάθε οικογένειας να προγραμματίσει το άμεσο και προσεχές, πόσο μάλλον το μακροχρόνιο μέλλον της, δημιούργησαν μια κατάσταση στα σπίτια των οικογενειών με υποψηφίους που δεν έχει προηγούμενο.

Παλαιότερα η εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο αντιμετωπιζόταν ως γεγονός που η επίτευξη του σηματοδοτούσε ταυτόχρονα την επαγγελματική αποκατάσταση του παιδιού, άμεσα ή με μια καθυστέρηση κάποιου εύλογου χρονικού διαστήματος. Όταν ανακοινωνόταν το όνομα του “επιτυχόντος” στο ραδιόφωνο (θα θυμούνται οι μεγαλύτεροι/-ες  τις συναθροίσεις στα σπίτια συγγενών και φίλων για να καμαρώσουν όλοι μαζί ακούγοντας από τον εκφωνητή της κρατικής ραδιοφωνίας το όνομα του εισακτέου που ανακοινωνόταν σε πολύωρης διάρκειας  εκπομπή στο ραδιόφωνο), οι προσφωνήσεις “γιατρέ μου”, “μηχανικέ μου”  κτλ, είχαν νόημα γιατί ο υποψήφιος κάποια στιγμή, θα κατόρθωνε να ασκήσει το επάγγελμα για το οποίο προοριζόταν.

Επιπρόσθετα ήταν ομολογουμένως πιο περιορισμένες οι επιλογές οι σχολές και τα επαγγελματικά πεδία, γνωστό σε γενικές γραμμές το περιεχόμενο και τα επαγγελματικά δικαιώματα της κάθε μίας και το μόνο που αρκούσε είναι να συγκεντρωθεί ο υποψήφιος στη σωστή και συστηματική προετοιμασία που θα του εξασφάλιζε την εισαγωγή στη σχολή που αγνοούσε σαφώς το ακριβές περιεχόμενο των σπουδών αλλά γνώριζε από το οικογενειακό ή κοινωνικό του περιβάλλον, σε πια επαγγελματική λίγο έως πολύ αποκατάσταση οδηγούσε.

Διαπιστώνουν γονείς και εκπαιδευτικοί τα τελευταία χρόνια πως οι σημερινοί έφηβοι δεν έχουν στη πλειοψηφία τους ζήλο, μεράκι και όραμα για κάποιο επαγγελματικό στόχο. Είναι όμως άραγε δικαιολογημένη αυτή η σύγχυση και το ψυχολογικό μπέρδεμα των σημερινών νέων; Τι μηνύματα εισπράττουν στο κοινωνικό περιβάλλον που ζουν; Έχουν πρόσβαση στα κοινωνικά δρώμενα από ποικίλες πηγές: ποικίλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος, κοινωνικά δίκτυα που πολλαπλασιάζουν, αναπαράγουν και σχολιάζουν τις ειδήσεις με εκπληκτική αποτελεσματικότητα και ταχύτητα. Βομβαρδίζονται τα σημερινά παιδιά από πληροφορίες που αποδομούν τις παραδοσιακές αξίες που αποτελούσαν το στηλοβάτη της ελληνικής κοινωνίας και δημιουργούσαν κοινωνικά πρότυπα προς μίμηση σε παλαιότερες εποχές. Αν άκουγε κανείς πρόσφατα τις ομιλίες και τις τοποθετήσεις των παιδιών στη Βουλή των Εφήβων θα συνειδητοποιούσε συγκλονισμένος τη δυστυχία των σημερινών εφήβων που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι σε μια σαθρή κοινωνική πραγματικότητα, που άλλοι χρόνια τώρα δημιούργησαν και μέσα στην οποία καλούνται ωστόσο αυτοί να ζήσουν, να εργαστούν, να ονειρευτούν, να δημιουργήσουν. Καταπέλτης ο λόγος των παιδιών για τη διαφθορά που μαστίζει την κοινωνία μας, για την αναποτελεσματικότητα των πολιτικών σχεδιασμών και των αιρετών αρχόντων, για την αδιέξοδη οικονομική κρίση, για την οικονομική αιμορραγία των οικογενειών τους που μοιάζει να μην πιάνει τόπο και να μην έχει αντίκρισμα, για την έλλειψη ελπίδας για εργασία στο τόπο μας, για τη μαζική μετανάστευση των νέων και μορφωμένων ανθρώπων στο εξωτερικό, με αυξημένες τις πιθανότητες να είναι χωρίς επιστροφή.

Γνωρίζουν οι νέοι σήμερα, σε αντίθεση με ότι γινόταν παλαιότερα, με τη βοήθεια της τεχνολογίας και του διαδικτύου, πλήρως το περιεχόμενο σπουδών, τους επιστημονικούς κλάδους, το εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολών, καθώς και το συγγραφικό και ερευνητικό έργο των καθηγητών/-τριών στις σχολές που ενδιαφέρονται να φοιτήσουν.

Από την άλλη είναι άραγε σε θέση να γνωρίζουν εάν η σχολή της προτίμησής τους θα επιβιώσει της επικείμενης συγχώνευσης των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας λόγω οικονομικών προβλημάτων; Γνωρίζουν εάν οι γονείς τους θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στα αυξημένα έξοδα της διαβίωσης σε μια άλλη πόλη από αυτή στην οποία είναι το πατρικό τους σπίτι; Τα σημαντικότερο: παλιότερα η ύπαρξη του απολυτηρίου Γυμνασίου, του πανεπιστημιακού πτυχίου στη συνέχεια, αρκούσε για να διεκδικήσει κανείς μια θέση εργασίας. Στις μέρες ο ανταγωνισμός προσόντων των νέων έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε στη συνείδηση παιδιών και γονιών να αποτελεί πλέον η απόκτηση και μεταπτυχιακού τίτλου και αναγκαία και ορισμένες φορές μη επαρκή συνθήκη. Συνεπώς το άγχος για την πορεία των επικείμενων σπουδών επεκτείνεται και πέραν του χρονικού ορίζοντα των χρόνων της φοίτησης σε πτυχιακό επίπεδο.

Να χαρεί λοιπόν ή να προβληματιστεί ο νέος σήμερα φοιτητής στην Ελλάδα της κρίσης και τι άραγε να συμβουλεύσει κανείς τα παιδιά που βρίσκονται σε αυτό το καίριο για τη ζωή τους σημείο;

Καταρχάς εκτιμώ ότι η οικονομική κρίση έβαλε και σε αυτό το θέμα σε μια πιο λογική και ρεαλιστική οπτική. Πολλές οικογένειες σταθμίζουν με περισσότερη περίσκεψη την προοπτική των σπουδών των παιδιών τους. Δηλ. όχι σπουδές οπουδήποτε προκειμένου “να έχουμε να λέμε” στον κοινωνικό μας περίγυρο ότι κάπου πέρασε και το δικό μας παιδί ή για να εξασφαλίσουμε τη χρονική αναβολή του φάσματος της ανεργίας. Για τους μη επιτυχόντες στα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ, η πληθώρα των προσφορών για σπουδές σε ιδιωτικά ιδρύματα σε  Ελλάδα και εξωτερικό,  πρέπει να διερευνηθεί και να σταθμιστεί σε βάθος πριν την τελική επιλογή. Πρέπει να σταθμιστούν οι παράμετροι των προσωπικών ενδιαφερόντων των παιδιών, των δεξιοτήτων τους και της διάθεσης που έχουν να δεσμευτούν σοβαρά με το αντικείμενο των σπουδών τους.

Δεν σπανίζουν εξάλλου στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα φαινόμενα των αιωνίων φοιτητών που εγκλωβίστηκαν σε μια “αναγκαστική” επιλογή σπουδών γιατί δεν θέλησαν να ξαναπεράσουν τις “συμπληγάδες” των Πανελλαδικών εξετάσεων. Πρέπει επίσης τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν ότι οι εποχές των “παχιών αγελάδων” που απολάμβαναν μια τρυφηλή φοιτητική ζωή και όπου οι γονείς έσπευδαν να τους εξασφαλίσουν όλες τις ανέσεις και την πολυτελή διαβίωση, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Οι εποχές απαιτούν περισσότερο από ποτέ να επικεντρωθούν στον εκπαιδευτικό τους στόχο, να αξιοποιούν το χρόνο σπουδών για να διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες, να προσπαθήσουν να εντοπίσουν μέσα στη σχολή τους/τις καθηγητές/-τριες που έχουν κατάρτιση, εκπαιδευτική και ερευνητική επάρκεια που θα τους βοηθήσει να αποκτήσουν γνωστικές βάσεις σε αυτό που σπουδάζουν και που ενδεχομένως θα αποτελέσουν το εφαλτήριο για περαιτέρω εκπαίδευση και εξειδίκευση. Όχι στα χαμένα χρόνια στα φοιτητικά έδρανα γιατί “οι καιροί ου μενετοί”.

Όσο για τα παιδιά που δεν κατάφεραν φέτος την πολυπόθητη εισαγωγή τους στα ΤΕΙ και ΑΕΙ, ισχύει η ρήση “κάθε εμπόδιο για καλό”. Ο χρόνος που θα ακολουθήσει θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν αν αυτό που επιθυμούν αξίζει το τίμημα της προσπάθειας που πρέπει να καταβάλουν. Αν επιπλέον οι κακοί χειρισμοί στη διάρκεια της προσπάθειας, απαιτούν άλλη διαχείριση χρόνου, κόπου, διαβάσματος, ψυχολογικής αντιμετώπισης του εγχειρήματος. Δεν χάθηκαν τα χρόνια για μια νέα πιο συνειδητή, κατασταλαγμένη και ώριμη προσπάθεια. Γιατί η επιτυχία έχει μεγαλύτερη αξία όταν γνωρίζει κανείς το διακύβευμα της προσπάθειας, το έπαθλο του μαραθώνιου δρόμου που στο τέλος του δεν στέφει απλώς με επιτυχία αυτόν που αγωνίστηκε να φτάσει στο τέρμα, αλλά του πρόσφερε την ωριμότητα, την ενσυναίσθηση της διαδρομής και την αξία της προσπάθειας.

Όσο για τα χρόνια της κρίσης, σημασία έχει να θυμάται κανείς το πώς οι γεροντότεροι από εμάς, αντιμετώπισαν δυσανάλογες με τις σημερινές δυσκολίες και στερήσεις και ωστόσο κατάφεραν μέσω της μόρφωσης να εξοπλίσουν τον εαυτό τους με εφόδια και δεξιότητες. Το αγαθό της μόρφωσης ποτέ δεν πάει χαμένο....Όλοι βρίσκουν κάποια στιγμή το δρόμο τους, αρκεί να αγαπούν αυτό που σπούδασαν και να αγωνίζονται για να κάνουν το επαγγελματικό τους όνειρο πραγματικότητα.

Και κάτι τελευταίο για τους γονείς. Οι Πανελλαδικές εξετάσεις στη ζωή των παιδιών μας είναι ένας σταθμός. Για το ταξίδι αυτό δεν είναι όλα τα παιδιά το ίδιο προετοιμασμένα και ώριμα να ανταπεξέλθουν στις κακουχίες. Πολλά θα εγκαταλείψουν στη διαδρομή. Το σημαντικό είναι σε αυτό το κουραστικό και ψυχοφθόρο ταξίδι τα παιδιά να μην χάσουν τον εαυτό τους, να μην αλλοτριωθούν από το άγχος, την αγωνία και την υπερπροσπάθεια. Η επαγγελματική αποκατάσταση σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι όχι μόνο αμφίβολη αλλά και τις περισσότερες φορές ασύνδετη με το αντικείμενο σπουδών των παιδιών. Σημασία έχει να σταθούμε πλάι στα παιδιά που πέτυχαν να εισαχθούν ή όχι συμβουλευτικά, ενθαρρυντικά και με κανόνα την ορθολογική αντιμετώπιση απέναντι στην έννοια της επιτυχίας που έχει χάσει πλέον τον πανηγυρικό της χαρακτήρα. Έχει περάσει ακόμη και στις εφημερίδες στην Ελλάδα της κρίσης και του Μνημονίου ως δεύτερη, τρίτη είδηση γιατί προηγούνται οι περικοπές και η αναζήτηση των εκατομμυρίων ευρώ που μονίμως μας λείπουν....

Φεγγαράκι μου λαμπρό, μάθε με να περπατώ, να πηγαίνω στο σχολειό να μαθαίνω γράμματα...

Καλή αρχή σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα

υστ. Η φωτογραφία με τίτλο “School Kids” ανήκει στον διάσημο γάλλο φωτογράφο Robert Doisneau.

Διάκριση ελληνικών σχολείων στο Παγκόσμιο Πρόγραμμα Πρωτοπόρων Σχολείων της Microsoft

Για ακόμη μία χρονιά η Ελλάδα ανέδειξε την έφεσή της στην καινοτομία κατακτώντας παγκόσμιες διακρίσεις στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Προγράμματος Πρωτοπόρων Σχολείων της Microsoft.

Συγκεκριμένα, η ομάδα των συστεγαζόμενων 26ου και 29ου Δημοτικών Σχολείων Αχαρνών, που βρίσκονται στο Ολυμπιακό Χωριό, αναδείχθηκαν ως Microsoft Pathfinder School, ενώ τα Εκπαιδευτήρια Δούκα επιλέχθηκαν ως Microsoft Mentor School, για το σχολικό έτος 2012-2013, μαζί με συνολικά 99 σχολεία από περισσότερες από 50 χώρες.

Η ανάδειξη της ομάδας των συστεγαζόμενων του 26ο και 29ο Δημοτικών Σχολείων Αχαρνών σε Microsoft Pathfinder School αποτελεί την πρώτη επιβράβευση ελληνικών δημόσιων σχολείων, για την επιτυχή ενσωμάτωση στην εκπαιδευτική διαδικασία καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας. Επισημαίνεται ότι τα συγκεκριμένα σχολεία είναι δύο συστεγαζόμενα δημοτικά σχολεία, που συνεργάζονται με κοινούς στόχους και όραμα, ενώ έχουν ενταχθεί πιλοτικά στο πρόγραμμα των Ζωνών Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας του Ε.Π. Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση του ΕΣΠΑ, λόγω των χαμηλών εκπαιδευτικών και κοινωνικοοικονομικών δεικτών της περιοχής τους. Τα αποτελέσματα που έχει φέρει η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών στα σχολεία αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικά, καθώς η διευρυμένη χρήση των ψηφιακών τεχνολογικών εργαλείων έχει συμβάλει στη γεφύρωση των κοινωνικών ανισοτήτων, στην ανάπτυξη της δημιουργικότητας και της κριτικής σκέψης των μαθητών, αλλά και στην ανέλιξη ενός κοινωνικά και συναισθηματικά υγιούς περιβάλλοντος. Κατακτώντας τη διάκριση αυτή, τα σχολεία αποκτούν τη δυνατότητα συμμετοχής στο Παγκόσμιο Φόρουμ Συνεργατών στη Μάθηση της Microsoft, που θα διεξαχθεί στην Πράγα τον προσεχή Νοέμβριο, στο πλαίσιο του οποίου θα υπάρχει δυνατότητα δικτύωσης, συνεργασίας και ανταλλαγής απόψεων και εμπειριών με κορυφαίους εκπαιδευτικούς ανά τον κόσμο. Παράλληλα, οι εκπρόσωποί τους θα έχουν την ευκαιρία να μοιραστούν τις γνώσεις και τη μεθοδολογία τους με νέα Pathfinder Schools, συμμετέχοντας στην ομάδα mentorship. Επιπλέον, θα εκπαιδευτούν σε εργαλεία της Microsoft και θα παρακολουθήσουν σεμινάρια για την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών και τεχνογνωσίας.

Με αφορμή την παραπάνω διάκριση, ο κ. Ματθαίος Α. Πατρινόπουλος διευθυντής του 26ου και ο κ. Φώτιος Ε. Περρής διευθυντής του 29ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών δήλωσαν: «Η επιλογή των σχολείων μας ως Microsoft Innovative Pathfinder School μας χαροποιεί ιδιαίτερα, καθώς συμμετέχουμε σε μια παγκόσμια κοινότητα μάθησης και δημιουργίας, στην οποία αναγνωρίζονται οι εκπαιδευτικές μας πρακτικές. Οι εκπαιδευτικοί μας, που υπηρετούν συνειδητά τη δημόσια εκπαίδευση και παρόλο που έχουν υποστεί τις επιπτώσεις τις κρίσης, έχουν τη δύναμη να συνεργάζονται και να δημιουργούν σε ένα πλαίσιο που ενισχύει την ανάληψη καινοτομικών δράσεων. Αυτή η διάκριση είναι ένα σημαντικό κίνητρο για όλους μας, ώστε να συνεχίσουμε και να βελτιώσουμε την εκπαιδευτική μας πορεία πάντα με την υποστήριξη των συνεργατών μας στην Microsoft Hellas και στο Πρόγραμμα Συνεργάτες στην Μάθηση».

Στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Προγράμματος Πρωτοπόρων Σχολείων της Microsoft τα Εκπαιδευτήρια Δούκα αναδείχθηκαν ανάμεσα στα σχολεία με καινοτομίες παγκοσμίου ενδιαφέροντος, στην ανώτατη βαθμίδα του προγράμματος και αποδέχτηκαν την πρόσκληση να συμμετέχουν στο Mentor School. Τα Εκπαιδευτήρια Δούκα έχοντας συμπεριληφθεί στα Pathfinder Schools για το 2011, είχαν πρόσβαση σε ειδικά σεμινάρια και εκπαίδευση, από ειδικούς και από εκπαιδευτικούς με εμπειρία σε σχολεία που έχουν ανέλθει στη βαθμίδα Microsoft Mentor School. Επίσης, έλαβαν μέρος στο Παγκόσμιο Φόρουμ Συνεργατών στη Μάθηση της Microsoft στην Ουάσινγκτον των ΗΠΑ, όπου αντάλλαξαν γνώσεις και εμπειρίες με διακεκριμένους εκπαιδευτικούς σχολείων από όλο τον κόσμο.

Εκ μέρους του διακριθέντος σχολείου, ο κ. Κωνσταντίνος Ι. Δούκας, Διευθύνων Σύμβουλος και Διευθυντής Λυκείου των Εκπαιδευτηρίων Δούκα, ανέφερε: «Οι προσπάθειες που καταβάλουμε όλοι μαζί στα Εκπαιδευτήρια Δούκα, για την υλοποίηση του «Σχολείου του Μέλλοντος», ενός σχολείου πιο δημιουργικού, ευχάριστου, χρήσιμου και αποτελεσματικού, αποφέρουν σημαντικές Ελληνικές και Διεθνείς διακρίσεις, αλλά κυρίως εκπληκτικά αποτελέσματα στην σχολική ζωή των μαθητών μας. Οι μαθητές μας βιώνουν ένα σχολείο εστιασμένο στις εξατομικευμένες ανάγκες τους που παράλληλα τους βοηθάει να δημιουργήσουν ικανότητες του 21ου αιώνα, επενδύοντας όχι μόνο στην γνώση αλλά παράλληλα σε δεξιότητες και πάνω από όλα σε ανθρώπινες αξίες. Η φιλοσοφία μας για «ανοιχτές πόρτες» και η ανταλλαγή εμπειριών με άλλα σχολεία της Ελλάδος και του εξωτερικού είχε σαν φυσικό ακόλουθο να αποδεχτούμε την πρόσκληση από το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Πρωτοπόρων Σχολείων της Microsoft να συμμετέχουμε στο υψηλότερο επίπεδό του, ως Mentor Innovative School. Αισθανόμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι για την τιμή που μας έγινε με την απόδοση της διάκρισης αυτής και η ουσιαστική και εξαιρετική συνεργασία που έχουμε με το επιτελείο των ανθρώπων στα γραφεία της Microsoft Hellas, σε όλα τα επίπεδα, μας δίνει την ώθηση να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για Ανάπτυξη και Καινοτομία στο χώρο της εκπαίδευσης. Τέλος, να τονίσω ότι είμαστε ανοιχτοί σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα της χώρας μας, και όχι μόνο, για να μοιραστούμε τις εμπειρίες και τις γνώσεις μας, για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών μας».

Ο καθηγητής κ. Ιωάννης Καζάζης, μέλος του Δ.Σ. του Ελληνοαμερικάνικου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, το οποίο ολοκλήρωσε με πλήρη επιτυχία το πρώτο έτος του ως Microsoft Mentor School, το 2011 και συνεχίζει για δεύτερο έτος το πρόγραμμα, με αφορμή την περσινή διάκριση, δήλωσε: «Η πείρα της περασμένης χρονιάς δημιουργεί έναν κοινό παρονομαστή καινοτομίας, τον οποίο θα προβάλουμε ως mentor school στα νέα σχολεία, την επόμενη χρονιά. Ταυτόχρονα θα συμπυκνώσουμε την πείρα που έχει αποκτήσει το Ε.Ε.Ι. σε διδακτικά σενάρια, προς τη διαβούλευση και εξέλιξη τους».

Οι παραπάνω διακρίσεις αποτελούν μέρος αξιολόγησης που υλοποιείται στο πλαίσιο του παγκόσμιου Προγράμματος Πρωτοπόρων Σχολείων της Microsoft, το οποίο εντάσσεται στην ευρύτερη πρωτοβουλία της εταιρίας, «Microsoft Συνεργάτες στη Μάθηση». Βασικός στόχος του Προγράμματος Πρωτοπόρων Σχολείων είναι να βοηθήσει τα σχολεία που ενδιαφέρονται να αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες στην εκπαιδευτική διαδικασία, ενθαρρύνοντας και διευκολύνοντας την ανάπτυξη σύγχρονων εκπαιδευτικών μοντέλων και εργαλείων, καθώς και τη δημιουργία ενός δικτύου συνεργασίας μεταξύ των σχολείων. Τα σχολεία μπορούν να ενταχθούν στο Παγκόσμιο Πρόγραμμα «Συνεργάτες στη Μάθηση» και να επωφεληθούν από τις παροχές του, έχοντας δυνατότητα συμμετοχής στα τρία επίπεδα του προγράμματος: (1) στην Παγκόσμια Κοινότητα Πρωτοπόρων Σχολείων, στην οποία μπορεί να συμμετάσχει κάθε σχολείο, μέσα από μια απλή εγγραφή στο Δίκτυο Συνεργατών στη Μάθηση, (2) στο Πρόγραμμα Pathfinder Πρωτοπόρων Σχολείων, στο οποίο λαμβάνουν μέρος όσα σχολεία έχουν υποβάλει αίτηση στο Δίκτυο Συνεργατών στη Μάθηση και έχουν επιλεχθεί ως πρωτοπόρα από ανεξάρτητη επιτροπή και (3) στο Πρόγραμμα Mentor Πρωτοπόρων Σχολείων, στο οποίο η συμμετοχή προϋποθέτει πρόσκληση από το κεντρικό Δίκτυο Συνεργατών στη Μάθηση, εφόσον το σχολείο έχει επιδείξει σημαντικές επιδόσεις όσον αφορά την εξέλιξή του, αλλά και τη διάθεσή του να ανταλλάσει τις γνώσεις και εμπειρίες του.
Πηγή: esos.gr

με το δεξί...

Οι Ολυμπιακοί αγώνες …και η μαμά της Βούλας

Πολύ μελάνι έχει χυθεί τον τελευταίο καιρό-έντυπα και ηλεκτρονικά- για την περίπτωση της αθλήτριας Βούλας Παπαχρήστου και την απόφαση της Ελληνικής  Ολυμπιακής Επιτροπής για το σχόλιο που «ανέβασε» στο προφίλ της στο Twitter περί “κουνουπιών και αλλοδαπών”.

Πολλές και αντιτιθέμενες οι απόψεις κυρίως λόγω της οπτικής γωνίας του καθενός αλλά και της εμπειρίας του σε αυτό που αποκαλούμε «κοινωνικά δίκτυα». Και εξηγούμαι: ο έμπειρος χρήστης των κοινωνικών δικτύων, αυτός δηλ. που έχει ξεπεράσει το εμβρυακό στάδιο της χαρούμενης απροσδόκητα αγαλλίασης στην «παιδική χαρά» των κοινωνικών δικτύων, που περιορίζεται να χαρτογραφεί τις συμπεριφορές των άλλων κάνοντας like ή επιχειρώντας να συμμετέχει αναδημοσιεύοντας ατάκες άλλων, άντε και να επιχειρεί να «ανεβάσει» και καμία φωτογραφία, σιγά-σιγά αρχίζει να αντιλαμβάνεται και να κατανοεί τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, αυτό που αποκαλούμε netiquette.  Δηλαδή τι δεν επιτρέπεται να κάνουμε στο εικονικό περιβάλλον των κοινωνικών δικτύων όπου σαφέστατα οι επαφές μας δεν μιμούνται πάντοτε αυτές τις πραγματικής ζωής και οι «φίλοι» δεν ταυτίζονται με αυτούς με τους οποίους στην πραγματική ζωή θα μοιραζόμασταν με ευκολία προσωπικές σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμούς.

Πως είναι ωστόσο δυνατό να αποδώσει κανείς σε ένα νέο χρήστη των κοινωνικών δικτύων  (η Βούλα είχε ελάχιστες μέρες πριν την περίφημη ανάρτηση δημιουργήσει προφίλ στο Twitter και είχε τότε ασήμαντο αριθμό followers δηλ. ανθρώπους που παρακολουθούσαν τι έγραφε) την ευθύνη της άγνοιας του πως λειτουργεί το μέσο, όταν μάλιστα δεν προέβη σε ανάρτηση μιας πρωτότυπης σκέψης αλλά έκανε αυτό που εκατοντάδες φορές γίνεται καθημερινά μεταξύ των φίλων και followers των κοινωνικών δικτύων. Δηλ. η χωρίς πολλή-πολλή σκέψη κοινοποίηση μιας τάχα έξυπνης ατάκας ή ενός σαχλού «αστείου», πρακτική συνήθης και χωρίς ηθικό βάρος στο μικρόκοσμο των κοινωνικών δικτύων. Θα μου πείτε αυτό δεν αναιρεί την ευθύνη της συναίσθησης από την αθλήτρια,  από τον άνθρωπο Βούλα, του περιεχομένου αυτού που αναδημοσίευε. Τιμωρούμε τα παιδιά μας στο σπίτι και μάλιστα αυστηρά, τους μαθητές και τις μαθήτριές μας στο σχολείο όταν μη γνωρίζοντας του κανόνες καλής συμπεριφοράς προβαίνουν σε κάτι μη κοινωνικά ορθό. Ακόμη και στο λόγο, διδάσκοντάς τους το επικοινωνιακό πλαίσιο κάθε περίστασης (άρθρο, γράμμα, εισήγηση, παρουσίαση, προφορικός, γραπτός λόγος) επισημαίνουμε τα γλωσσικά περιβάλλοντα και τους υποδεικνύουμε το γλωσσικά αποδεκτό.  Για ανευθυνότητα, ελαφρότητα στην απόφαση και παρορμητικότητα στη χρήση του νέου μέσου, μόνο μπορεί να κατηγορήσει κανείς τη Βούλα και όχι  ως αθλήτρια αλλά μόνο ως άτομο. Ωστόσο η τιμωρία «ακούμπησε» το σκέλος της αθλητικής της προσπάθειας που δεν είχε να επιδείξει κανένα μεμπτό. Ως «φίλη» των social media κοινοποιούσε στους λίγους φίλους στο Twitter  και όχι ως αθλήτρια σε συναθλητές ή ακόμη περισσότερο στην παγκόσμια κοινότητα. 

Η σημαιοφόρος της Γερμανίας Natasha Keller λέγεται ότι σχολίασε στο Twitter της: «Το Ολυμπιακό χωριό έχει γεμίσει με ξυπόλητους Έλληνες αθλητές. Μόλις τους βλέπουμε κάνουμε τους μαλάκες, γιατί φοβόμαστε ότι θα μας ζητήσουν δανεικά».

Την ίδια στιγμή, μια άλλη Αγγλίδα αθλήτρια φέρεται να έγραψε κοροϊδευτικά στο Twitter της για τους Έλληνες αθλητές: «Ελπίζω οι πεινασμένοι Έλληνες, να μη φάνε όλο το φαί στο Ολυμπιακό χωριό».

Σημειώνω πάντως ότι η είδηση δεν έχει επιβεβαιωθεί και έρευνα στο διαδίκτυο δεν εντόπισε τα συγκεκριμένα σχόλια, οπότε δεν αποκλείεται να είναι μύθευμα των blogs που τη δημοσίευσαν.

Αν ωστόσο διατυπώθηκαν πράγματι τα λόγια αυτά που συνιστούν σε κάθε περίπτωση στοχευμένα και ενσυνείδητα σχόλια που προσβάλουν το έθνος μας για μια ακόμη φορά, εντύπωση προκαλεί το ότι δεν υπήρξε καμία αντίδραση. Αντίθετα για τη Βούλα που από απειρία και λανθασμένα παιδιάστικη συμπεριφορά στο περιβάλλον των λίγων που την ακολουθούσαν στο Twitter (ασχέτως που για τους παρεπιδημούντες στην Ιερουσαλήμ των κοινωνικών δικτύων, αν έχεις γράψει κάτι στα κοινωνικά δίκτυα είναι σαν να το κοινοποιείς σε όλη την υφήλιο), εξαντλήθηκε η αυστηρότητα των υπευθύνων για να μην διαταραχθεί το κύρος της χώρας μας (;).

Διαβάζοντας μάλιστα πρόσφατα ένα περιοδικό, το περιοδικό «Επιθυμίες» που διανέμεται δωρεάν, ομολογώ ότι στάθηκε αδύνατο να συγκρατήσω τη συγκίνησή μου, καθώς φιλοξενούσε τις συνεντεύξεις των μαμάδων δύο αθλητών που επρόκειτο να μας αντιπροσωπεύσουν στην Ολυμπιάδα. Η εταιρεία Procter & Gamble (και σκόπιμα την αναφέρω γιατί ενέργειες σαν αυτές απαιτούν προβολή), ανέλαβε να καλύψει τα έξοδα για τη μετάβαση και διαμονή των δύο μαμάδων της Βούλας Παπαχρήστου και του Περικλή Ιακωβάκη, στο Λονδίνο προκειμένου να δουν από κοντά την γιγάντια προσπάθεια των παιδιών τους, η οποία αποτελούσε το επιστέγασμα των προσπαθειών χρόνων. Η κ. Χριστίνα Φραγκισκάτου, η μαμά της Βούλας, σε αυτή την συνέντευξη μιλάει για τα πρώτα βήματα του παιδιού της στον αθλητισμό από την ηλικία των 9 χρονών, για τα μετάλλια που τα φυλάει στη βιτρίνα μαζί με όλα τα αναμνηστικά από τους αγώνες. Μιλάει για το πώς αντιμετωπίζει η γειτονιά τις διακρίσεις του παιδιού της και συμπάσχει στην προσπάθειά της και πως επιβραβεύει η ίδια την κόρη της « Πρώτα την αγκαλιάζω και μετά της μαγειρεύω!». Πείτε μου τώρα εσείς, πως εξήγησαν σε αυτή την παραδοσιακή ελληνίδα μαμά που ετοίμαζε βαλίτσες και φυλαχτά για το καμάρι της και δήλωνε πως «θα νιώσω μεγάλη συγκίνηση και χαρά για το παιδί μου όταν θα τη δω να μπαίνει με την ελληνική ομάδα στο στάδιο», ότι το παιδί της δεν θα παρελάσει ούτε και η ίδια θα είναι εκεί για να το καμαρώνει.

Τα σχόλια δικά σας, όταν μάλιστα η ελληνική κοινωνία δείχνει ιώβεια υπομονή και ανοχή στην παρανομία και τη διαφθορά και διαμορφώνει χρόνια τώρα την κατάπτυστη εικόνα της χώρας μας στους ξένους, να επιχειρεί να εξυγιάνει αυτή την ίδια εικόνα, τιμωρώντας με ταχύτατα αντανακλαστικά (ακόμη και στους υπόπτους για ποινικά αδικήματα, προβλέπεται απολογία) την Βούλα Παπαχρήστου που κανείς δεν της δίδαξε ως άνθρωπο το netiquette στα κοινωνικά δίκτυα και που της κλέψανε ωστόσο με αυτό τον τρόπο, το ολυμπιακό όνειρο μέσα από τα χέρια στα 23 της χρόνια. Ας ελπίσουμε ότι στους επόμενους ολυμπιακούς αγώνες σε 4 χρόνια ο αθλητισμός θα της δώσει τη δεύτερη ευκαιρία που της στερήθηκε σε αυτούς….

Όσο για την μαμά της αυτή είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει να  εμψυχώνει και να ενθαρρύνει το παιδί της.

 

«Πόλεμος για τα φωνήεντα»

Διαβάζουμε στο ΒΗΜΑ online στο άρθρο που υπογράφει η ΜΑΡΝΥ ΠΑΠΑΜΑΤΘΑΙΟΥ:  «Πόλεμος για τα φωνήεντα» ξέσπασε στο χώρο της εκπαίδευσης. Το θέμα ξεκίνησαν δάσκαλοι από την Ανατολική Αττική οι οποίοι κατήγγειλαν ότι στο νέο βιβλίο «Νέα Ελληνική Γραμματική», για την Ε' και ΣΤ' δημοτικού αντικαταστάθηκαν γράμματα από φθόγγους.
Ξέσπασε μάλιστα και διαδικτυακή «θύελλα», δεδομένης και της εθνικιστικής υπερβολής που ακολουθεί αντίστοιχα θέματα τις τελευταίες ημέρες, καθώς πολλοί ανήρτησαν σχόλια περί νόθευσης της ελληνικής γλώσσας με τη χρήση ανεπίτρεπτων νεωτερισμών.

Πάντως, όπως εξηγούν οι αρμόδιοι φορείς του υπουργείου Παιδείας σε σχετική ανακοίνωση που εκδόθηκε σήμερα, η σύγχυση που δημιουργήθηκε αφορά την διαφορά μεταξύ φωνητικής και γραπτής διδασκαλίας της γραμματικής.

«Κανένα γράμμα δεν αφαιρείται ούτε παραλείπεται στο διδασκόμενο σχολικό εγχειρίδιο ''Νέα Ελληνική Γραμματική της Ε΄και ΣΤ΄ Δημοτικού'' το οποίο χρησιμοποιείται από το 2010-11» επισημαίνει σε δήλωση του ο πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας κ. Ι. Καζάζης.

Ο Πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, το οποίο αποτελεί τον κατά τον νόμο επιστημονικό σύμβουλο του υπουργείου Παιδείας, σημειώνει χαρακτηριστικά τα εξής:

Πρώτον, «τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου, τα οποία χρησιμοποιούμε στον γραπτό λόγο είναι εικοσιτέσσερα (24). Επομένως κανένα γράμμα δεν αφαιρείται ούτε παραλείπεται στο διδασκόμενο σχολικό εγχειρίδιο».
        Δεύτερον, «Οι φθόγγοι (ή ήχοι) που χρησιμοποιούνται στον προφορικό λόγο διακρίνονται σε φωνήεντα και σύμφωνα. Όπως διδάσκει ομόφωνα η επιστήμη της γλωσσολογίας (από τη μεγάλη ή «κρατική» Γραμματική Τριανταφυλλίδη του 1940 ως εκείνη των Κλαίρη -Μπαμπινιώτη του 2011), τα φωνήεντα, δηλαδή οι φωνηεντικοί φθόγγοι, είναι πέντε (5) (a, e, i, o, u), ενώ τα γράμματα, δηλαδή η γραπτή απόδοσή τους, είναι δώδεκα (12): επτά μονά γράμματα (α, ε, ι, η, υ, ο, ω) και πέντε διγράμματα: τα ει, οι, υι (για τη γραπτή απόδοση του φθόγγου /i/), το αι (για την απόδοση του /e/), και το ου (για τη γραπτή απόδοση του /u/)»
      Τρίτον, «σε πολύ παλαιότερες -προεπιστημονικές-- σχολικές γραμματικές συγχέονταν οι φθόγγοι (ό,τι προφέρουμε) με τα γράμματα (ό,τι γράφουμε). Αντίθετα, στην εν χρήσει σχολική «Νέα Ελληνική Γραμματική της Ε' και ΣΤ' Δημοτικού», και η επιστημονική διάκριση ακουόμενων ήχων και γραφόμενων συμβόλων παρουσιάζεται με απλότητα και ακρίβεια, και η άσκηση των μαθητών στην ορθή γραφή είναι συστηματική και αναλυτική μέσα από σαφείς και κατάλληλες ασκήσεις.
Εδώ και η παραδοσιακή ιστορική ορθογραφία τηρείται (αυτή που επιβάλλει την ποιοτική και την αριθμητική διάκριση 'φθόγγων' και 'γραμμάτων') και η επιστημονική αλήθεια εκφράζεται στο ακέραιο».

Τέταρτον, «η επιστημονική ορθότητα αποτελεί τη μόνη βάση τόσο για την ορθή εκπαίδευση των Ελλήνων μαθητών, όσο και για την προάσπιση της Ελληνικής Γλώσσας.»

 
Το συγκεκριμένο βιβλίο προκηρύχθηκε το 2003. Το 2005 η συγγραφή του ανατέθηκε στη συγγραφική ομάδα: Ειρήνη Φιλιππάκη- Warburton, Μιχάλης Γιωργιαφέντης, Γεώργιος Κότζογλου, Μαργαρίτα Λουκά, ενώ εγκρίθηκε από το συντονιστικό συμβούλιο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου το 2008.

Παρέμβαση Μπαμπινιώτη

Στο θέμα παρενέβη σήμερα και ο καθηγητής γλωσσολογίας και πρώην υπουργός Παιδείας κ. Γ. Μπαμπινιώτης.

«Πληροφορούμαι ότι έχει εγερθεί ζήτημα για το πόσα είναι τα φωνήεντα τής γλώσσας μας! Πέντε (5), όπως γράφει η νέα σχολική γραμματική (και η γραμματική Τριανταφυλλίδη ήδη από το 1940! και η δική μας επιστημονική γραμματική Κλαίρη -Μπαμπινιώτη 2011), ή επτά (7), όπως μαθαίναμε στις παλαιότερες σχολικές γραμματικές; » αναρωτιέται σε ανάρτηση στην προσωπική του ιστοσελίδα ο κ. Μπαμπινιώτης.

Και συνεχίζει: «Επιστημονική γλωσσολογική απάντηση: τα φωνήεντα ως φθόγγοι είναι πέντε (a, e, o, i, u). Τα γράμματα με τα οποία τα γράφουμε είναι επτά (α, ε, ι, η, υ, ο, ω) ή, ακριβέστερα, δώδεκα (12), αν προσθέσουμε τα διγράμματα ει, οι, υι (που χρησιμοποιούμε επίσης για τη γραπτή απόδοση τού φθόγγου i), το αι (για την απόδοση τού e) και το ου (για την απόδοση τού u). Ήτοι:

φθόγγος a = γράμμα α

φθόγγος e = γράμμα ε και δίγραμμα αι (επαινώ)

φθόγγος o = γράμματα ο και ω (χώρος)

φθόγγος i = γράμματα ι, η, υ (κυρία, τύπος) και διγράμματα ει, οι, υι (ειρηνικοί, υιός)

φθόγγος u = δίγραμμα ου (πού)

Στην παλαιότερη σχολική γραμματική -προτού αναπτυχθεί η φωνητική και η φωνολογία στην επιστήμη τής γλωσσολογίας- συγχέονταν οι φθόγγοι (οι ήχοι που προφέρουμε στη γλώσσα μας) με τα γράμματα (με τους τρόπους που παριστάνουμε στη γραφή μας τους ήχους, δηλ. τους φθόγγους).
Στη γλώσσα μας προφέρουμε πέντε (5) φωνηεντικούς φθόγγους, πέντε (5) φωνήεντα, αλλά έχουμε περισσότερα γράμματα, επτά μονογράμματα (7) και 5 διγράμματα για να δηλώνουμε στη γραφή των λέξεων τα 5 φωνήεντα: για τον φθόγγο /i/ (τον αποδίδω φωνητικώς) που προφέρουμε λ.χ. στη λέξη πύλη (για λόγους που συνδέονται με την ετυμολογία και την ιστορική ορθογραφία τής λέξης) χρησιμοποιούμε στη γραπτή απόδοση τής λέξης τα γράμματα υ και η. Για τον φθόγγο /i/ που προφέρουμε στη λέξη θείοι χρησιμοποιούμε τα διγράμματα ει και οι».
«Προσοχή! Είναι κρίμα -αν όχι ντροπή- να ξαναγυρίσουμε σήμερα στον 21ο αιώνα στα λάθη, δηλαδή στη σύγχυση φθόγγων και γραμμάτων ή, αλλιώς, στη σύγχυση προφοράς και γραφής, που γίνονταν στις παλαιότερες γραμματικές. Έχουμε τόσα άλλα προβλήματα να αντιμετωπίσουμε» καταλήγει ο καθηγητής γλωσσολογίας.

Πανελλαδικές εξετάσεις: Τα παιδιά και τα μάτια μας....

Ενώ η ελληνική κοινωνία σαστισμένη παρακολουθεί αμήχανα τις καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις και το ντόμινο των αντιδράσεων που επισύρουν στην εγχώρια αλλά και τη διεθνή οικονομική κονίστρα, στο μικροεπίπεδο της οικογένειες και του κοινωνικού περιβάλλοντός μας, τα παιδιά της Γ’ Λυκείου ετοιμάζονται για τη μεγαλύτερη έως τώρα γι’αυτά εξεταστική δοκιμασία : τις Πανελλαδικές εξετάσεις που ξεκινούν από τη Δευτέρα 21 Μαΐου. Οι πανελλαδικές εξετάσεις διεξάγονται  αυτή τη χρονιά σε μια αρνητική οικονομική συγκυρία, κοινωνική και πολιτική αστάθεια.

 Για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία η ανώτατη εκπαίδευση είναι άμεσα συνδεδεμένη με την παράδοσή της και την κουλτούρα της,  αλλά παράλληλα και με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας. Για τους λόγους αυτούς οι εισαγωγικές εξετάσεις για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα αποκτούν βαρύνουσα σημασία, επηρεάζοντας καταλυτικά τη μορφή και λειτουργία του εκπαιδευτικού μας συστήματος και ασκούν μεγάλη ψυχολογική πίεση στους υποψήφιους αλλά και τις οικογένειές τους.

Το άγχος που βιώνει ο νέος στο προσκήνιο των εξετάσεων είναι λογικό όταν έχει διαπαιδαγωγηθεί και κοινωνικοποιηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να ταυτίζει την προσωπική του καταξίωση, επιτυχία και ευτυχία με τις υψηλές επιδόσεις και την απόκτηση πολλών τίτλων σπουδών και ταυτόχρονα δεν έχει μάθει να αντιμετωπίζει με αισιοδοξία τις αντιξοότητες της ζωής. Και όπως παρατηρεί ο τακτικός καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής κ. Τούντας «η πίεση που ασκούν οι εισαγωγικές εξετάσεις, είτε άμεσα ως μια ιδιαίτερα δύσκολη διαδικασία,  είτε έμμεσα ως αίτημα της οικογένειας ή της κοινωνίας για ανώτατες σπουδές θα συνεχίσει να υποσκάπτει την ψυχολογική τους ευεξία, όσο οι εξετάσεις παραμένουν στην Ελλάδα η μοναδική επιλογή για να εισέλθουν οι νέοι στη ζωή των ενηλίκων».

Το θέμα κάθε χρόνο ενσκήπτει επίκαιρο και προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις, θέσεις, απόψεις, συστάσεις. Ενδεικτικά αλιεύοντας από το διαδίκτυο τις δημοσιεύσεις για την έναρξη των Πανελλαδικών εξετάσεων που φέτος έχουν περάσει «στα ψηλά» του έντυπου και διαδικτυακού τύπου, λόγω της πολιτικής επικαιρότητας, θα αναφερθώ στις ειλικρινείς αλλά και αφοριστικά γενικευτικές ρύσεις της Δέσποινα Βανδή που έχοντας η ίδια λύσει το βιοποριστικό της πρόβλημα,  κατακεραυνώνει –ενδεχομένως όχι άδικα-μέσω του twitter της το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και μιλά για «εξεταστικές χωρίς ουσία» και «άδικο παιδεμό των παιδιών».

Συνειρμικά ανακαλώ τη ρήση του Edward Teller ο οποίος  ισχυρίστηκε ότι “καμιά δοκιμασία που αξίζει τον κόπο δεν φαίνεται απλή όταν βρίσκεται μπροστά σου. Αν, όμως, είναι σωστή, φαίνεται απλή όταν βρίσκεται πίσω σου”. Πράγματι, κάθε εξεταστική δοκιμασία αποτελεί μια νέα πρόκληση, πόσο μάλλον όταν αυτή συνδέεται με τις επαγγελματικές προοπτικές ενός νέου ανθρώπου. Το αντίτιμο, ωστόσο, μιας επιτυχημένης προσπάθειας θα πρέπει να είναι ανάλογο του στόχου.

Από το διαδίκτυο ανέσυρα και την παιδαγωγική οπτική αυτής της γιγάντιας προσπάθειας των παιδιών. Η εκπαιδευτικός και Περιφερειακή Διευθύντρια Εκπαίδευσης Β. Αιγαίου κ. Αδ. Κοντέλλη, συμβουλεύει σωστά τους υποψηφίους να διεκδικήσουν τους στόχους και τα όνειρά τους με γνώμονα την ψυχραιμία, την οργάνωση και τη σωστή προετοιμασία, δίχως πίεση, υπερβολές και άγχος. Θεωρεί εύστοχα, ότι οι εξετάσεις είναι μια εμπειρία ανάμεσα σε ένα πλήθος άλλων προκλήσεων και, ως εκ τούτου, η υπερβολή δεν πρέπει να έχει θέση στην ψυχοσύνθεση και το καθημερινό τους πρόγραμμα.

Σύμφωνα πάλι με τον σύμβουλο εκπαιδευτικών θεμάτων της εφημερίδας "Μακεδονία" Βαγγέλη Παπαλιάγκου, "αυτό το διάστημα οι υποψήφιοι θα πρέπει πρωτίστως να διαχειριστούν το χρόνο τους αλλά και το άγχος τους. Είναι το διάστημα που συχνά οι υποψήφιοι συνειδητοποιούν ότι θα ήθελαν περισσότερο χρόνο στη διάθεσή τους καθώς έρχονται αντιμέτωποι με τον όγκο της ύλης που έχουν να διαβάσουν. Γι' αυτό και ο ρόλος της οικογένειας στην προσπάθεια που γίνεται είναι καθοριστικός. Οι συμβουλές λοιπόν απευθύνονται περισσότερο στους γονείς, οι οποίοι δεν θα πρέπει να έχουν υπέρμετρες απαιτήσεις από τα παιδιά τους, αλλά αντίθετα να τα προτρέπουν να αποδίδουν αυτό που έχουν διαβάσει. Οι γονείς θα πρέπει να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους την ηρεμία , ενώ και οι ίδιοι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οι υπέρμετρες προσδοκίες που συχνά καλλιεργούν στα παιδιά τους έχουν συχνά αντίθετα αποτελέσματα".
Προτροπές λοιπόν «προς ναυτιλομένους»:

§                     Γονείς μην ξεχνάτε να πείτε στο παιδί σας  ότι το αγαπάτε όπως είναι. Ότι το αγαπάτε το ίδιο είτε πετύχει είτε δεν πετύχει, απλά γιατί είναι παιδί σας. Οι εξετάσεις είναι μία από τις ευκαιρίες για τη διαμόρφωση μιας δημιουργικής και ισορροπημένης ζωής. Δε σηματοδοτούν τη μοναδική διέξοδο ούτε οδηγούν κατ’ ανάγκη στην ευτυχία. Οφείλουμε να στηρίξουμε τα παιδιά μας και στην απευκταία περίπτωση της αποτυχίας.

Και το κυριότερο: τα παιδιά φέτος βρέθηκαν να μπαίνουν σε αυτή την εξεταστική δοκιμασία μέσα στη χειρότερη οικονομική, κοινωνική και πολιτική δίνη της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας. Ας προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα οικογενειακό περιβάλλον ανεπηρέαστο από το αρνητικό και απαισιόδοξο κλίμα που καθημερινά πλήττει την ψυχική μας ηρεμία, προκαλώντας ανασφάλεια για το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας μας. Αυτές οι αγωνίες μπορούν να περιμένουν για τα παιδιά μας....προέχει τώρα η δική τους ψυχική ηρεμία και συναισθηματική ασφάλεια.

§                     Παιδιά μην ξεχνάτε πως οι εξετάσεις αξιολογούν τις γνώσεις που μπορεί να επιδείξετε τη συγκεκριμένη στιγμή και όχι την ποιότητα του χαρακτήρα σας, την αξία σας, την εξυπνάδα σας, τις δεξιότητες που σαφώς έχετε, οι οποίες όμως δεν αξιολογούνται από το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα. Στη ζωή χρειάζεται αγώνας και μόνο αν παλέψουμε μπορούμε να κερδίσουμε («εάν μη παλαίσματα ουδέ βραβεία», αναφέρει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος). Αν λοιπόν οι εξετάσεις δε φέρουν για τον υποψήφιο το επιθυμητό αποτέλεσμα, ίσως είναι η ώρα να καλλιεργήσει και τις άλλες δεξιότητες και ικανότητες του και να επιτύχει στο στίβο της ζωής σε ένα διαφορετικό επίπεδο. Άλλωστε η ζωή συνεχίζεται είτε μέσα είτε έξω από τα ανώτατα ιδρύματα!

Λέτε να μας βουλιάξουνε;

Λέει ο Οδυσσέας Ελύτης στο  "Ήλιο τον  Ηλιάτορα", (Ίκαρος, 1971):

“Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο
χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε..”

Με τις διευρενητικές εντολές να πηγαίνουν από χέρι σε χέρι χωρίς αποτέλεσμα και τους πολιτικούς μας αρχηγούς να μην μπορούν να κατανοήσουν αφενός αλλά και να διαχειριστούν το περιεχόμενο αλλά και την ουσία της ανάθεσης μέσω της ψήφου από τον ελληνικό λαό, την εντολή κυβέρνησης βιώσιμης για τον τόπο και τη συνέχιση της ευρωπαικής τους πορείας, αρχίζω να ανησυχώ, τώρα που “μπήκαμε μες στα όλα”  ότι και πάλι θα καταφέρουμε να τα “περάσουμε”.
 

Ανάστασιν Χριστού ...

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,
προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον,
Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον.

...με την ελπίδα να μην αργήσει και η άλλη Ανάσταση, η Ανάσταση της ελπίδας και του τόπου μας.

Έξι πράγματα που μας χαλάνε το Πάσχα

Το βρήκα στο palamidi.gr και το αντιγράφω γιατί το θεώρησα πολύ πετυχημένο. Το ότι η περιρρέουσα κοινωνική ατμόσφαιρα και η διάθεση όλων μας καθόλου δεν θυμίζει Πάσχα, είναι άλλη μεγάλη κουβέντα...

Στο Νο 6: Η ‘Επιταφοκουβέντα’: Μακροσκελής και εκνευριστική συζήτηση που διεξάγεται μεγαλοφώνως κατά τη διάρκεια της περιφοράς του επιταφίου. Το περιεχόμενό της είναι συνηθέστατα κουτσομπολίστικο έτσι ώστε να αρμόζει με την ιερότητα της στιγμής. Κύριο χαρακτηριστικό της Επιταφοκουβέντας είναι ότι δεν τελειώνει ποτέ, σε αντίθεση με την υπομονή όσων πήγαν για να παρακολουθήσουν την περιφορά και όχι για να ενημερωθούν αναλυτικά για τη σχολική πρόοδο των παιδιών των φλυαρούντων ατόμων.
Στο Νο 5: οι ‘Ψευτονηστευτές’: Μεγάλη κατηγορία ανθρώπων που νηστεύει από τη Μεγάλη Τετάρτη μέχρι το Μεγάλο Σάββατο. Οι ασκητές αυτοί της καθημερινότητας έχουν την τάση να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σαν μοναχούς που διαβιούν εδώ και ένα τρίμηνο σε σκήτη και τρώνε μόνο ρίζες. Για το λόγο αυτό επιδράμουν με ένθεη μανία στα σουπερ μάρκετ, όπου κουρεύουν εν ριπή οφθαλμού οτιδήποτε νηστίσιμο: χαλβάδες, ντολαμαδάκια, γαρίδες, χταπόδια, σοκολάτες υγείας και κυρίως, γάλα σόγιας. Πολύ γάλα σόγιας. Για τα παιδιά. Αν μάλιστα δεν βρουν, διαμαρτύρονται αγανακτισμένοι: ‘Κι εμείς που νηηστεύουμε τι θα κάνουμε;’
Στο Νο 4: οι ‘Σταυρομάχοι’: Το πλήθος των ‘πιστών’ που διαγκωνίζεται στην πόρτα της εκκλησίας τη Μεγ. Πέμπτη κατά τη διάρκεια του πέμπτου Ευαγγελίου και μπουκάρει στο τέλος του ώστε να δει τη σταύρωση σπρώχνοντας αυτούς που είναι ήδη μέσα. Η απόλυτη μέθεξη της στιγμής της σταύρωσης συμπληρώνεται από επιτρόπους – ΜΑΤ που απωθούν το χριστεπώνυμο πλήρωμα για να δημιουργηθεί διάδρομος για τον ιερέα, με τον ίδιο τρόπο που θα συμπεριφέρονταν αν είχες μπει απρόσκλητος στο σπίτι τους.
Στο Νο 3: οι ‘Κανάρηδες’: Παιδιά – μπουρλοτιέρηδες με κεριά που κραδαίνουν ανεξέλεγκτα κατά τη διάρκεια θρησκευτικών εκδηλώσεων και ιδίως της περιφοράς του επιταφίου. Τα εν λόγω γλυκά παιδάκια, διαλανθάνοντας της προσοχής των γονιών τους προτείνουν το κερί – μπουρλότο προς μαλλιά, σακάκια και άλλα εύφλεκτα υλικά που βρίσκονται μπροστά τους. Το θύμα ειδοποιείται συνήθως από τη χαρακτηριστική μυρωδιά καμένου που γαργαλάει ανησυχητικά τα ρουθούνια του.
Στο Νο 2: οι ‘Αυγοκρούστες’: Κατάλοιπα της επταετίας. Ανταγωνιστικοί άνθρωποι που προσπαθούν με κάθε τρόπο να σπάσουν τα αβγά των υπολοίπων, είτε χτυπώντας το εχθρικό αβγό με τη δύναμη ξυλοκόπου του δάσους του Οντάριο, είτε χρησιμοποιώντας ύπουλες τεχνικές, όπως το να καλύπτουν όλη την επιφάνεια του αβγού με τη χερούκλα τους, αφήνοντας ελεύθερο μόνο ένα απειροελάχιστο κομματάκι. Οι γραφικοί αυτοί τύποι είτε είναι νοσταλγοί των επιτυχιών του Γιώργου Παπαδόπουλου στο σπάσιμο των αβγών στα στρατόπεδα, είτε πιστεύουν ότι βγαίνοντας πρώτοι στο τσούγκρισμα θα κερδίσουν κανένα βαρύτιμο έπαθλο.
Στο Νο 1: οι ‘Σουβλοσυγγενείς’: Συγγενείς, συνήθως από Αθήνα, που θεωρούν ευνόητο ότι εσύ ο επαρχιώτης θα έχεις σηκωθεί από τις 5 αξημέρωτα για να ανάψεις κάρβουνα, να δέσεις το αρνί και να το σουβλίσεις για να έρθουν αυτοί φρέσκοι – φρέσκοι κατά τη μία για να σε βοηθήσουν στο φαγητό. Χαρακτηριστικό των Σουβλοσυγγενών είναι ότι έχουν απεριόριστο κέφι, φυσιολογικό αφού ξύπνησαν στις 12 αλλά και γνώμη σχετικά με το ψήσιμο του οβελία. Ενίοτε, προσφέρονται να γυρίσουν τη σούβλα για 10-15 λεπτά ώστε να είναι ήσυχοι με τη συνείδησή τους ότι βοήθησαν στην προετοιμασία.

Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να μην μας σβήσει η φλόγα....

 

Τα δικαιώματα των παιδιών

Όταν ο παγκόσμιος ιστός γίνεται αφορμή για σκέψη, προβληματισμό και οδηγεί στην παραγωγή λόγου στη σχολική πρακτική 

• Τα δικαιώματα του παιδιού (Πρόγραμμα αγωγής & υγείας 3ου γυμνασίου Ηρακλείου Κρήτης 2009 - Εργασία μαθητών Γ' γυμνασίου)

• Τηλεοπτικό σποτ για τα δικαιώματα του παιδιού

• Τηλεοπτικό σποτ για τα δικαιώματα του παιδιού

• Το δικαίωμα στην εκπαίδευση

Και επίσης διαβάστε και παρακολουθήστε τι απέγινε το περίφημο "Κορίτσι του Αφγανιστάν" στο άρθρο του Άρη Δημοκίδη στο lifo.gr

Μια μικρή πρόσφυγας που ήταν στο εξώφυλλο του National Geographic το 1985, η αναζήτησή της σε ντοκιμαντέρ και φωτογραφίες της ως μεγάλη.

Χρειαζόμαστε επιτακτικά μία “Κάθετη Έξοδο”...

Την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012 στις 20:00, στο Αμφιθέατρο της Βιβλιοθήκης “Γεώργιος Καφταντζής”, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του συμπατριώτη μας Πασχάλη Λαμπαρδή “ΚΑΘΕΤΗ ΕΞΟΔΟΣ”, που διοργάνωσαν  ο Σύλλογος Φίλων Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών, σε συνεργασία με τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερρών και τα βιβλιοπωλεία “Σωκράτης”.

Για το βιβλίο μίλησαν : η κ. Χρυσάνθη Παλάζη, καθηγήτρια Φιλόλογος, Δρ. Παιδαγωγικής Α.Π.Θ. και ο συγγραφέας κ. Πασχάλης Λαμπαρδής.

Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε η κ. Μαρία Μεντίζη, Θεατρολόγος –Εκπαιδευτικός.

Ο φίλος κ. Γιάννης Σαπουντζής, διευθυντής της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης, μου εμπιστεύτηκε και τον ευχαριστώ θερμά, για το ρόλο της παρουσίασης στο αναγνωστικό κοινό του νέου βιβλίου του συμπατριώτη μας

κ. Πασχάλη Λαμπαρδή και ο πρόεδρος του συλλόγου Φίλων της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης κ. Πασχάλης Λογαρνές, με τίμησε με την εμπιστοσύνη για την επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος από μέρους μου.

Για τον αναγνώστη που δεν διαβάζει το λόγο του κ. Πασχάλη Λαμπαρδή για πρώτη φορά το βιβλίο αυτό αποτελεί μια έκπληξη, μια ανατροπή στα μυθιστορηματικά μοτίβα που αγαπά να δουλεύει ο συγγραφέας. Στην “Κοιλάδα των Σπαθιών” μας ταξίδεψε στο Βυζάντιο του 11ου αιώνα. Στους “Φύλακες της Ανατολίας” μέσα από το χαμένο χειρόγραφο του 19ου αιώνα, δύο λόγιοι  μας εξιστορούν τη συναρπαστική πορεία μιας μεγάλης οικογένειας Ελλήνων της Ανατολίας που ταξιδέψουν από την Κρώμνη ως τη Βαγδάτη, στο δρόμο του μεταξιού με τα καραβάνια, από την Οδησσό ως το Καύκασο κι από κει στην Κωνσταντινούπολη, την Αθήνα και την Σάντα του Πόντου.

Στον “Ταξιδευτή του Βοσπόρου” ο συγγραφέας ακολουθεί και εμείς μαζί του  την πορεία του ήρωα Άγγελου Κομνηνού, γόνου των Κομνηνών της Τραπεζούντας και μας ταξιδεύει από την Ιβηρική χερσόνησο, έως την Μέση Ανατολή, αποκομίζοντας προσωπική εμπειρία για να μέρη που περιγράφει. Μόνο τις Ινδίες δεν επισκέφθηκε, αφήνοντας να τις αποδώσει με μυθική διάσταση.

Άφησα σκόπιμα να αναφέρω τελευταίο το πρώτο συγγραφικό πόνημα του κ. Πασχάλη Λαμπαρδή, “Υπόθεση ζωής” που έχει ως θέμα του ένα πνευματικό ταξίδι, το ταξίδι της ψυχής του Ιωάννη στο Άγιο Όρος που είναι πέταγμα και όχι φυγή....Θεωρώ -και με έκπληξη το συνειδητοποίησε και ο ίδιος ο συγγραφέας- ότι με το τελευταίο του συγγραφικό πόνημα “Κάθετη Έξοδος”,  ξαναγυρίζει στα θέματα που τον απασχόλησαν στην αρχή της συγγραφικής του απόπειρας.

Και τώρα μετά από όλη αυτή τη διαδρομή στα μοτίβα των ιστορικών μυθιστορημάτων, έρχεται η ανατροπή. Στο νέο του μυθιστόρημα ο χρόνος του δεν είναι παρελθοντικός, θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι διαδραματίστηκε πριν λίγους μήνες, σε χώρο οικείο (η δράση διαδραματίζεται στην Αθήνα, Κρήτη αλλά και Λονδίνο) αλλά και με θέμα που φαινομενικά δεν δείχνει με μια πρώτη ανάγνωση να έχει σχέση με την καθημερινότητά μας. Ένα διαφορετικό, εξαιρετικά επίκαιρο μυθιστόρημα, που προκαλεί τον αναγνώστη να συλλογιστεί τον σκοπό του δικού του ταξιδιού, ακόμη και διαφωνώντας μαζί του. Ευφάνταστη η υπόθεση: έχει φόντο μια ταινία-υπερπαραγωγή, μ’ ένα σενάριο εκπληκτικό, που έχει τη δύναμη ν’ αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται η ανθρωπότητα, ή μάλλον τον τρόπο που της επιβάλλουν να σκέφτεται... Ο σκηνοθέτης Στέφανος Ανεμογιάννης επιλέγεται από μία μυστηριώδη οργάνωση για να σκηνοθετήσει αυτή την ταινία. Ενώ η ανάγνωση του σεναρίου τον αφήνει έκπληκτο και είναι γι’ αυτόν μια μεγάλη πρόκληση, ο ίδιος βρίσκεται στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του και είναι έτοιμος να καταρρεύσει. Ταυτόχρονα και απροσδόκητα, εμφανίζεται μπροστά του η Αθηνά, μια καινοτόμος ψυχολόγος που χρησιμοποιεί τεχνικές της ψυχολογίας για να δημιουργήσει μια σταθερή γέφυρα, η οποία θα βοηθήσει τον Στέφανο να περάσει από το ενοχικό του παρελθόν σ’ ένα ισορροπημένο παρόν με το πρόσωπο στραμμένο στο φωτεινό μέλλον. Σαν άλλη Αριάδνη θα του δώσει τον μίτο για να βγει από τον προσωπικό του λαβύρινθο. Ο Στέφανος την ερωτεύεται με πάθος και βιώνει αυτό που λέγεται «μεγάλη αγάπη», ανασυντάσσει τις δυνάμεις του για να κατορθώσει να φέρει εις πέρας το έργο του. Όμως το σενάριο της ταινίας απέχει ελάχιστα από την πραγματικότητα. Δύο τεράστιες δυνάμεις γιγαντώνονται και συγκρούονται, το καλό και το κακό, και ο κίνδυνος παραμονεύει στην Κρήτη, το νησί του Λαβυρίνθου. Ποιοι επιβάλλουν στους ανθρώπους να βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα στον Λαβύρινθο; Και ποιοι είναι αυτοί που δείχνουν την έξοδο, την ΚΑΘΕΤΗ ΕΞΟΔΟ;

Η βιβλιοπαρουσίαση δεν ακολούθησε μια στυλιζαρισμένη και αναμενόμενη δομή. Δηλ. παρουσίαση από μία φιλόλογο των συγγραφικών ικανοτήτων του συγγραφέα, του ύφους ή των αρετών της πένας του. Προσπαθήσαμε να  παρασύρουμε το πολυπληθές κοινό σε μια συζήτηση απλή ανάμεσα σε μία αναγνώστρια του έργου -που απλώς προηγήθηκε στο διάβασμα του βιβλίου- το οποίο γέννησε προβληματισμούς, αφύπνιση και ενθουσιασμό κατά τη διάρκεια της εμβάθυνσης στα νοήματά του. Εκμεταλλευόμενοι την παρουσία του συγγραφέα στην πόλη μας, αφήσαμε το κοινό να παρακολουθήσει, τη μεταξύ μας συζήτηση, με τη συνδρομή της συναρπαστικής αφήγησης της κ. Μ. Μεντίζη,  με απώτερο στόχο να γεννηθούν απορίες, προβληματισμοί αλλά και ερεθίσματα που θα οδηγήσουν στην ανάγνωση του βιβλίου.

Η συζήτηση έθιξε την επιλογή του θέματος, την αφόρμηση και τον τρόπο συγγραφής, τη ενδελεχή έρευνα του συγγραφέα σε διάφορες γνωστικές περιοχές (Μυθολογία, Ψυχολογία, Φιλοσοφική Ψυχολογία, Αρχαία Φιλοσοφία), τον εξαιρετικά δουλεμένο λόγο του ως φορέα πολλαπλών κοινωνικών μηνυμάτων.

Συζητήθηκαν διεξοδικά ο ρόλος της τέχνης και του δημιουργού στην σημερινή πραγματικότητα, η αισιόδοξη πρόταση ζωής που φέρει το βιβλίο ως λύση και αξιέξοδο στα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος στην καθημερινότητά του. Εστιάσαμε ακόμη στο ρόλο του θείου που κυριαρχεί στο έργο και ως ιδέα και ως λόγος που εκφέρεται μέσα από τον μοναχό που κρατά ένα ρόλο σημαντικό στο μυθιστόρημα και οδηγεί ως μία ακόμη εναλλακτική στη λύση του προσωπικού αδιεξόδου του ήρωα. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι σε αρκετά μεγάλο μέρος του βιβλίου η παρακολούθηση της πλοκής παίρνει το χαρακτήρα μύησης σε συνεδρία ψυχανάλυσης που καθιστά το βιβλίο ένα  τολμηρό εγχειρίδιο, ένα βιβλίο αυτοβοήθειας που ωστόσο  καταλήγει αισιόδοξα και θετικά με την άρση του προσωπικού αδιεξόδου των ηρώων του και την “κάθετη” έξοδο προς κάποια σωτηρία.

Ο αναγνώστης του βιβλίου θα βρει πολλά σημεία διανοητικής “ταύτισης” με τα μότο που επιλέγει να τοποθετήσει ο συγγραφέας στην αρχή κάθε κεφαλαίου και θα συνειδητοποιήσει μέσα από την συναρπαστική αφήγηση γιατί επέμενε τόσο ο συγγραφέας στην επιλογή του δυναμικού τίτλου “Κάθετη Έξοδος” για το βιβλίο του. Θα διαπιστώσει ότι όλη η υπόθεση του έργου, αρχίζει και τελειώνει, συγκεφαλαιώνεται και εκφράζεται με απόλυτα αποτελεσματικό τρόπο σε αυτόν.

Οφείλω θερμές ευχαριστίες στους κ.κ. Γ. Σαπουντζή, Π. Λογαρνέ και φυσικά στο συγγραφέα Π. Λαμπαρδή, καθώς η ανάγνωση-μύηση στον κόσμο του βιβλίου,  λειτούργησε για μένα ως “κάθετη έξοδος”, ως βαλβίδα αποφόρτισης αλλά και χαραμάδα αισιόδοξης οπτικής για τη δυνατότητα αδιεξόδου από τους δαιδαλώδεις διαδρόμους του “λαβύρινθου” στους οποίους έχει ο καθένας μας -για διάφορους λόγους- εγκλωβιστεί στην κοινωνική συγκυρία που διανύουμε.