Βιντεοπαιχνίδια: Ανταμοιβή και «πώρωση»

Είναι τα βιντεοπαιχνίδια μόνο «πληγή» για τους νέους;
Κάποιοι έχουν αντίθετη άποψη.
Ερευνες έχουν δείξει ότι υπάρχουν παιχνίδια που αυξάνουν τις επιδόσεις στα μαθηματικά, άλλα που βελτιώνουν την όραση και άλλα που μπορούν να... σώσουν τον πλανήτη!


Το ότι τα βιντεοπαιχνίδια κρύβουν όχι μόνο συστατικά αρνητικά αλλά και στοιχεία άκρως ελπιδοφόρα το είχε εντοπίσει από χρόνια η διευθύντρια Ερευνας και Ανάπτυξης Παιχνιδιών του αμερικανικού Ινστιτούτου Μελλοντολογίας Ιnstitute for the Future Τζέιν Μακ Γκόνιγκαλ (Jane ΜcGonigal). Είχε αναρωτηθεί τι ήταν αυτό που κάνει τα παιδιά (αλλά και τους μεγάλους) να «πέφτουν με τα μούτρα» στα βιντεοπαιχνίδια, σε βαθμό που «οι απέξω» να θεωρούν ότι έχουν να κάνουν με εθισμό. Οπως διαπίστωσε, ο λόγος ήταν ότι οι κατασκευαστές των παιχνιδιών είχαν ενσωματώσει στα δημιουργήματά τους τα κριτήρια «ευτυχίας του εργαζομένου»:

1) Εργασία που τον ικανοποιεί.

2) Η διαπίστωση ότι είναι καλός σε κάτι.

3) Το να ξοδεύει τον χρόνο του με ανθρώπους που του αρέσουν.

4) Το να του δίνεται η ευκαιρία να παίρνει μέρος σε «κάτι μεγάλο».

Με άλλα λόγια, τα βιντεοπαιχνίδια είναι οι... ιδανικοί εργοδότες! Οι εικονικοί κόσμοι που χτίζουν παρέχουν στους πολλαπλούς χρήστες τους ένα επίσης πολλαπλό αλλά κοινό περιβάλλον, οικονομία και δραστηριότητες όπως στον πραγματικό κόσμο, σύνδεση με δραστηριότητες του πραγματικού κόσμου, επιλογές γνωρισμάτων και δεξιοτήτων «ψηφιακού εκπροσώπου» του παίκτη (avatar), στόχους, μάχες, ανταμοιβές και επιπτώσεις, χωρίς κάτι από αυτά να έχει τα επακόλουθα που υφιστάμεθα στον πραγματικό κόσμο. Οπότε, μας λέει η Μακ Γκόνιγκαλ, συμμετέχοντας σε παιχνίδια εικονικών κόσμων τα παιδιά έρχονται χωρίς αναστολή σε επαφή με τα πάντα, τα εντάσσουν στην εμπειρία τους και μαθαίνουν μέσω δοκιμής.

Για το αν τα βιντεοπαιχνίδια είναι ή όχι η κρυμμένη ευκαιρία διαβάστε στο Βήμα