Συγκυρία, κακοτυχία, την
περασμένη εβδομάδα με οδήγησε όχι μία, ούτε δύο αλλά τρεις φορές να διαβώ την
πόρτα των Επειγόντων Περιστατικών στο Γενικό Νοσοκομείο Σερρών. Προσπαθώντας να
προλάβω τις συνειρμικές -ανάλογα με τα βιώματά του ο καθένας σκέψεις σας- σας
προλαβαίνω δηλώνοντας ότι το εργασιακό κλίμα …με εξέπληξε ευχάριστα. Οι συνθήκες
εργασίας και παροχής υπηρεσιών υγείας, κάθε άλλο παρά ευνοϊκές. Ουρές από
ανυπόμονους ασθενείς, φορεία του ΕΚΑΒ που προσκομίζουν διαρκώς περιστατικά,
ανυπόμονοι και συχνά εριστικοί άρρωστοι και συνοδοί, στα όρια της ασυγκράτητης
ανυπομονησίας, ενίοτε αγένειας και αμετροέπειας. Οι νέοι στην πλειοψηφία τους γιατροί, στα
εξωτερικά ιατρεία, στο Ακτινολογικό, στο Ορθοπεδικό, στο Χειρουργικό τμήμα, με
σύστημα, οργάνωση, υπομονή, εγκαρτέρηση, χαμόγελο και ανθρώπινη προσέγγιση,
παλεύουν στην κυριολεξία να μετριάσουν τον ανθρώπινο πόνο, να καθησυχάσουν την
ανησυχία, να διαβεβαιώσουν ότι θα κάνουν ό,τι καλύτερο περνά από το χέρι τους
σε ασθενείς και συνοδούς. Παρακολουθούσα στην πολύωρη-είναι αλήθεια
αναμονή-τους νέους επιστήμονες που κοπίασαν τόσα χρόνια πάνω στην απαιτητική
ιατρική επιστήμη και ειδικότητά τους, να μην διαχωρίζουν νέους και γέρους,
μορφωμένους και αμόρφωτους και με τον ίδιο ζήλο να προσπαθούν, χωρίς να
υποτιμούν το ιατρικό πρόβλημα που οδηγεί τον καθένα να προσφύγει στο Γενικό Νοσοκομείο
Σερρών, σεβόμενοι την αξιοπρέπεια και το αναφαίρετο δικαίωμα όλων στο αγαθό της
υγείας.
«Η οικονομική κρίση οδηγεί όλο
και περισσότερους να προσφεύγουν στο Νοσοκομείο από τους ιδιώτες γιατρούς»,
άκουγα μερικούς να σχολιάζουν…Αναμφίβολη αλήθεια, ωστόσο αξίζουν συγχαρητήρια
ακόμη πιο θερμά και ειλικρινή στο ιατρικό, διοικητικό και νοσηλευτικό προσωπικό
του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών, όταν διαπιστώνει κανείς ότι σε πείσμα της
αρνητικής συγκυρίας της οικονομικής δυσπραγίας και της έλλειψης μέσων, ο
ανθρώπινος παράγοντας αποδεικνύεται ακόμη πιο σημαντικός φάρος αλληλεγγύης,
κατανόησης του ανθρώπινου πόνου και υπέρβασης των αντικειμενικών οικονομικών δυσκολιών.
Αυτή είμαι η μία Ελλάδα, η Ελλάδα
της καθημερινότητας του μέσου απλού πολίτη. Από την άλλη στα τηλεοπτικά δελτία,
στον ψηφιακό και έντυπο τύπο τα ρεπορτάζ και τα δημοσιεύματα προβάλλουν τον
τελευταίο καιρό μια άλλη Ελλάδα, αυτή των πολιτικών αρχόντων, των εκπροσώπων
μας στην «δημοκρατική διακυβέρνηση του κράτους….». Η συμπεριφορά ορισμένων από
αυτούς τις τελευταίες ημέρες, μόνο αισθήματα αγανάκτησης, θυμού, για να μην πω…αηδίας,
μας δημιουργεί.
Αυθόρμητες και συνειρμικές οι σκέψεις: τι σχέση έχει ο μέσος
εργαζόμενος Έλληνας, ο άνθρωπος του καθημερινού μόχθου, της εργασιακής
υπέρβασης, της επαγγελματικής ευσυνειδησίας που παλεύει με μέσα λιγοστά ή
ανύπαρκτα, που μηχανεύεται τρόπους για να κάνει την ίδια δουλειά με μηδαμινά
μέσα αλλά με πατριωτικό φιλότιμο, αλτρουισμό, εθελοντισμό και ψυχικό μεγαλείο;
Ρητορικό το ερώτημα, αυθόρμητη η
απάντηση στο μυαλό μας….
Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στο ιατρικό προσωπικό του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών,
στους ανθρώπους που μεγαλουργούν καθημερινά
και που αποδεικνύουν ότι το ελληνικό φιλότιμο είναι αθάνατο, μόνο που το
βρίσκει κανείς μόνο στους ανθρώπους που ξέρουν να αγωνίζονται ευσυνείδητα και
να βάζουν με την δουλειά τους «πλάτη» στο κράτος, για το καλό του οποίου
ορισμένοι κομπορρημονούν ότι κόπτονται …
Αναρτήσεις
